Month: September 2010

Het is dan echt zover. De laatste dag is aangebroken. We zijn nu nog van het zonnetje aan het genieten voordat we vanmiddag naar huis vliegen. Voor ons gevoel zijn we maanden van huis weggeweest. We hadden verwacht dat het allemaal heel snel zou gaan, maar dat is reuze meegevallen. We hebben heel veel indrukken opgedaan en het is maar goed dat we een blog bijhielden, want dan kunnen we onze reis zelf ook teruglezen. Doordat je zoveel meemaakt heb je namelijk het gevoel dat de eerste dagen van de reis al maanden geleden is. De hele reis is een aanrader. Het rijden viel ontzettend mee. We hadden wel voor 2 bestuurders gekozen, maar Sipke heeft alles gereden. Het vlakke deel had ik wel kunnen rijden, maar al die verschillende hoogtes vond ik veel te eng.

Dingen die ons in Amerika vooral opvielen:

– Groot

– Grote bekers frisdrank. Deze had je echter soms wel nodig, vooral in Las Vegas.

– Grote afstanden. Soms kwam je een paar uur lang niets tegen.

– Grote desserts. Deze moet je echt met elkaar delen.

-Veel

– Veel eten. We snappen nu waarom ze hier doggy bags hebben.

– Verkeer

– Rustig in het binnenland, gekkenwerk in de steden.

– Verkeersborden. Snelheidsborden bijna nooit, verder veel verschillende en vreemde borden.

– Bussen met een auto eraan vastgeketend. Auto’s met een scootmobiel op de trekhaak.

– Fietsers op de snelweg.

– Linksaf en rechtsaf slaan is soms heel apart. Soms mag je door rood, soms weer niet.

– Eten

– Eten is vooral vet. Of je nu een sandwich of een hamburger besteld, overal komt friet bij.

– Verschillen

– We zijn door 4 staten gereden. Het verschil is enorm. Het ene moment zit je in erge warmte, terwijl je het volgende moment koeler weer hebt.

– Daarnaast rijd je door bergen, langs rotsen, verlaten woestijngebied om vervolgens in groen terecht te komen.

Hoogtepunten van onze reis.

– Springdale/Zion. Hier was het heerlijk weer en een erg gezellig dorpje.

– Las Vegas. Deze gekte is niet voor te stellen.

– Bluff. Dit is echt zoals je je het wilde westen voorstelt.

– Yosemite. Dit is zo ongelooflijk mooi.

– San Francisco. Dit is echt leuk om mee te maken hoe steil deze stad is en natuurlijk het ontzettend indrukwekkende Alcatraz.

– Morro Bay. Een leuk vissersdorpje waar erg vriendelijke mensen wonen.

Dieptepunt van onze reis.

– BEATTY!!!!!!!! Hier zag ik al voor me hoe een auto langskwam met mensen erin met geweren die ons gingen vermoorden. Beetje overdreven natuurlijk,maar zo voelde het wel.

Al met al hebben we een superervaring meegemaakt. We zijn er nu ook wel weer aan toe om naar Nederland te gaan, want onze hoofden zitten zo vol met alles wat je hier meemaakt. We kijken ook erg uit naar het weerzien met onze ouders en we willen hun ontzettend graag ons verhaal vertellen met de bijbehorende foto’s. Ze hebben natuurlijk de blog gelezen, maar dit is toch anders dan dat we het ze kunnen vertellen.

Het weer is wel minder in Nederland, dus we zullen het wel weer koud krijgen. En het eerste wat we in Nederland gaan eten is een heerlijke pan met groentesoep. Hier hebben we het al twee weken over, want echt gezond eten krijg je hier niet.

We hopen dat jullie een goed beeld hebben gekregen van onze vakantie door de blogs en we zien jullie allemaal weer in Nederland!

Veel liefs

Sipke

&

Catharina

Vandaag is het dan zover. We gaan voor het laatst nog een aantal honderd mijl rijden. Eerst nog even lekker ontbijten in ons hotel. We hebben lekkere muffins met een glaasje sinaasappelsap en een kopje thee. Om 9 uur zijn we klaar voor vertrek. We kijken nog een keer naar het gezellige vissersdorpje, waar het vandaag gelukkig een stuk warmer is. We vertrekken en gaan eerst een stuk over de snelweg door het binnenland om daarna onze weg te vervolgen langs de kust.

Na ongeveer 100 mijl zien we Santa Barbara. Hier willen we een lunchstop maken. Het blijkt dat we aardig wat afslagen Santa Barbara hebben en we vragen ons af welke we moeten nemen. Gelukkig zien we dan een afslag met Harbor en Tourist Centre. We gokken dat dit een juiste afslag is naar de pier van Santa Barbara. En ja hoor, dit is de juiste. Nu eerst nog een parkeerplekje vinden. Nadat we deze hebben gevonden gaan we een stukje lopen naar de pier.

We komen bij de pier en zien dat dit nog een behoorlijke pier is. Nadat we helemaal naar het eind zijn gelopen is het tijd voor lunch. We hebben een tip gehad van de reisorganisatie en besluiten bij Longboard te gaan lunchen. We eten hier een lekkere hamburger voor de verandering en genieten van een geweldig uitzicht.

Santa Barbara is echt een stop waard.

We vervolgen onze weg en gelukkig hebben we de kaart bij de hand. De TomTom wil ons weer over de snelweg in het binnenland sturen, maar wij willen over Highway 1 via de kust. We volgen de kaart en komen in een stad aan. Hier volgen we het bord naar Highway 1 totdat we twee kanten op kunnen. En wat blijkt, we kiezen natuurlijk de verkeerde kant. We rijden nog een stuk verder tot we bij een splitsing komen. Ja en nu? Links of rechts. Eerst gaan we rechts, maar dit is natuurlijk niet goed. Dus maar weer omdraaien en dan links. He, he we gaan eindelijk Highway 1 weer op. De TomTom snapt het nog steeds niet en wil ons steeds terugsturen. We komen bij een kampeerplaats en gaan hier maar even stoppen. Na een sigaretje proberen we de TomTom zo in te stellen dat hij het weer snapt. Na nog een foutmelding snapt hij het eindelijk. We kunnen weer op weg. We rijden weg van de kampeerplaats en zien spikes op de weg. Shit, moeten we hier overheen? We besluiten maar via de verkeerde kant de weg op te gaan, want hier zitten geen spikes. We willen namelijk geen lekke band riskeren.

We rijden verder via de kust, wat weer een erg mooie route is en we komen aan in Malibu. Nou, dit lijkt Beverly Hills wel. De meest grote en dure huizen zie je hier staan. De huizen aan de zee zien we niet eens, want hier zien we alleen een groot hek met een lange oprijlaan. Nog een klein stukje rijden en dan komen we aan in Santa Monica. We zien de beroemde pier met het reuzenrad al liggen.

Wanneer we Santa Monica inrijden, zien we een bord dat Ocean Avenue is afgesloten. Aan deze weg ligt ons hotel. Gelukkig zien we ook de datum en dit is pas in het weekend, dus we kunnen gewoon doorrijden. We komen bij ons hotel en checken in. Hierna gaan we natuurlijk naar het strand. We lopen een uurtje over de boulevard en gaan dan naar de Santa Monica Pier. Ze hebben hier wat winkeltjes en een achtbaan en reuzenrad. Voor het eten gaan we dit keer naar de Mexicaan. Dit hebben we nog niet gegeten hier. Het is erg lekker, maar wel weer erg veel. Na het eten gaan we nog een paar souvenirtjes kopen en daarna met een kop thee op een bankje zitten om te genieten van de zonsondergang.

Nu nog onze koffers goed inpakken zodat we er morgen weer klaar voor zijn om naar huis te gaan.

Vandaag gaan we op weg naar Morro Bay. We nemen hiervoor de kustroute, zodat we de zee gaan zien. Sipke heeft gisteravond al de TomTom ingested, maar heeft de route een aantal keer moeten laten herberekenen zodat we de kustroute kunnen nemen.

Sipke gaat eerst de auto in de parkeergarage halen, zodat we de spullen bij het hotel kunnen inladen. Wanneer dit gebeurt is, kunnen we proberen San Francisco uit te komen. Dit gaat toch nog wel gemakkelijk, aangezien het hier allemaal eenrichtingsverkeer is.

We gaan de snelweg op richting San Jose. Op een gegeven moment moeten we de snelweg af volgens de TomTom. He, ik dacht dat we naar San Jose gingen. We komen erachter dat om deze route op de TomTom te krijgen, Sipke een paar plaatsen moest ingeven. Dus we rijden terug om even later weer dezelfde weg te vervolgen. Ach een kleine omweg maar dan gaan we ook goed.

We stoppen bij de McDonald’s om nog maar een kop thee te halen. Wat is dat toch goedkoop hier. We rijden verder en zien eindelijk de zee. We komen bij Monterey uit. Hier rijden we de 17-mile drive. Dit is over Pebble Beach met een aantal mooie uitzichtpunten. Nou, volgens ons is dit een soort Beverly Hills. We rijden langs de meest grote huizen en veel golfterreinen. Maar inderdaad, we krijgen ook een paar mooie uitzichten, waaronder een uitzicht op een rots met heel veel zeeleeuwen.

We vervolgen onze weg via Carmel en krijgen een beetje honger, maar ja we komen nog niets tegen. We rijden nu echt de kustweg. Erg hoog , maar geweldige uitzichten op de zee. Het is hier alleen wel een stuk kouder en vooral veel wind.

We komen bij Big Sur en zien een restaurant. Zo, gelijk stoppen en dan kunnen we lunchen. Dit is een erg leuke plek en lekker eten.

Wanneer we verder rijden gaan we echt de bergen in. Ik vind dit een stuk minder eng, omdat ze hier veel meer vangrails hebben. Tevens denk ik dat als we van de weg raken, we in zee storten. Doet toch minder pijn dan van de rotsen vallen in de afgrond. Mijn gedachte klopt natuurlijk niet, maar ik vind het prima.

Eindelijk, rond 6 uur komen we bij Morro Bay. We hebben een kamer vlakbij de haven en na de koffers weggezet te hebben gaan we hier rondlopen. Jeetje, wat is het hier koud. Het is maar 16 graden en er staat erg veel wind.

We lopen een stukje door het stadje en komen de Flying Dutchmen tegen. Op het bord aan de zijkant staat een klomp met tulpen en daarboven de winkel. Ja, dit moet natuurlijk op de foto. Net zoals de Rabobank waar we gaan pinnen.

We komen een rock café tegen en gaan hier een kopje warme thee drinken. Het blijft verbazingwekkend, maar hier krijg je gewoon een refill voor je thee. Net zoals voor je frisdrank.

We bestellen ook maar een kleine salade, want we hebben niet zoveel honger. De stroom blijkt ook in het hele dorp zijn uitgevallen vandaag, maar gelukkig is dit nu weer verholpen.

Wanneer we buiten een sigaretje gaan roken, raken we aan de praat met 3 mensen die hier wonen. Ze nodigen ons gelijk uit om bij hun te komen zitten. Dit is erg gezellig en het zijn leuke mensen. We nemen nog een lekker drankje en de karaoke avond begint ook. We doen natuurlijk niet mee, want we willen niet gelijk alle gasten wegjagen hier. Rond negen uur vinden we het welletjes geweest en lopen we terug naar onze kamer. Dit is een erg leuk dorpje en we denken dat het hier vooral zomers erg druk is.

Vannacht redelijk goed geslapen. Het blijkt dat dit hotel nogal gehorig is en we hadden in de kamer naast ons iemand liggen die echt bomen aan het omzagen was.

Vanochtend gaan we eerst ontbijten. Het is redelijk druk en er zijn niet heel veel tafels beschikbaar. Gelukkig kunnen we bij iemand anders aanschuiven.

Na het ontbijt gaan we lopend naar de kerk waar onze gids staat te wachten. Dit is een paar straten lopen, maar het is zo steil omhoog dat je het gevoel hebt dat je al heel veel hebt gelopen.

We zijn een half uur te vroeg bij de afgesproken plek en gaan eerst maar even een kop thee scoren. We lopen hierna op ons gemak terug naar de kerk waar onze gids ook staat. We zijn met een groep van ongeveer 10 man. De gids vertelt ons eerst iets over de kerk waar we staan en over de aardbeving in San Francisco. In 1906 was deze aardbeving, waarna er een grote brand uitbrak. We gaan de kerk in en zien hier historische foto’s van deze ramp.

Hierna gaan we verder Chinatown in. Het is maar een straat verder, maar je loopt een wereld van verschil in. Je ziet de typische gouden en rode kleuren. Het blijkt dat rood voor geluk staat en goud voor rijkdom.

We lopen door naar een gebouw waar bakstenen uit de muur steken. Na de aardbeving is dit gebouw herbouwd met de stenen die verbrand zijn met de brand van 1906. Dit is een apart gezicht aangezien deze stenen uit het gebouw steken.

We krijgen nog verdere uitleg over Chinatown. Het blijkt dat hier ook vooral ouderen wonen, aangezien zij dit een veilige plaats vinden. Chinatown bestaat uit 20 straten en alleen hier wonen al 15.000 Chinezen. (Illegalen niet meegeteld). Zodra we bij een tempel komen neemt onze gids ons mee naar binnen. We dienen onze schoenen uit te doen, maar mogen gelukkig wel foto’s maken. Er wonen hier nonnen en elke dag hebben ze een ritueel voordat ze gaan eten. Helaas is dit ritueel net geweest en kunnen we dit niet meemaken. We zien wel de Boeddha’s en de tempel.

Wanneer we buiten verder lopen, horen we geklik en blijkt dat er hier Majhong wordt gespeeld onder een winkel.

We gaan verder naar een kruidenwinkel. Hier kennen ze geen apotheken, maar kruidengenezers. Je neemt je recept mee en hier wegen ze het af en vertellen ze hoe vaak je dit moet nemen. We krijgen van de gids een flesje te zien wat hoofdpijn moet verhelpen. Dit druppel je op je slaap en dan zou dit moeten helpen. Onze gids haalt ook nog een poot tevoorschijn. Dit blijkt een pees van een hert te zijn, wat ook weer ergens goed voor is.

Verderop gaan we een steeg in. Dit is een klein steegje waar de stroomdraden overal loshangen. Je ziet ook overal wasgoed buiten hangen en ze wonen echt op een kluitje. In deze steeg zit ook een bedrijf waar ze fortune cookies maken. Dit blijkt niet eens Chinees te zijn, maar gejat van de Japanners. We mogen een koekje proeven en dit blijft lekker. Tevens krijgen we te zien hoe de fortune cookies gemaakt worden.

Als we de steeg uitlopen komen we op het drukke gedeelte uit. Er lopen hier veel Chinezen die hun boodschappen doen. We gaan een soort supermarkt in. De vissen die hier verkocht worden leven nog. Voor in de winkel ligt een hele grote vissenstaart die blijft kronkelen. Ze verkopen hier verder ook nog levende padden, poten, hart en nog veel meer. Nee, hier willen we niets kopen. Even verderop zien we nog een aantal andere winkels, waaronder een winkel waar dode eenden en varkens hangen en liggen.

Uiteindelijk komen we bij een winkeltje waar we thee gaan proeven. De jongen die dit doet verteld ons erg veel over allerlei theesoorten en waar het goed voor is. We proeven diverse soorten verse groene thee, een bloementhee en witte jasmijn. Dit smaakt ontzettend lekker en het liefst zou ik thuis ook alles vers gaan drinken. We vinden dit ongelooflijk boeiend, maar helaas moeten we weer verder. We lopen nog langs een aantal winkels en komen dan bij een plein waar allerlei sociale activities zijn, vooral voor ouderen.

Tijd voor lunch. We gaan lunchen bij Kan’s en krijgen hier dim sum. Dit zijn diverse hapjes op een grote ronde draaischijf. We kunnen dit ronddraaien en overal iets van eten. Gelukkig zit er ook vlees tussen voor Sipke.

Het is nu al half twee en om 10 voor twee moeten we bij Alcatraz zijn. Samen met een Nederlands stel wat ook hier moet zijn, delen we een taxi. Bij aankomst kunnen we onze voucher omwisselen voor de kaartjes en kunnen we aan boord. We gaan ongeveer 10 minuten varen voordat we bij Alcatraz aankomen. Ondertussen hebben we op de boot een mooi uitzicht op de Golden Gate Bridge, Alcatraz en de stad. En we hebben geluk: Alles is zichtbaar en geen last van mist.

Zodra we bij Alcatraz aankomen gaan we van de boot af. Hier krijgen we een uitleg over hoe en wat en kunnen we weer omhoog gaan klimmen. Bij het cellencomplex krijg je een audiotour. We doen deze in het Engels zodat we geen nagesynchroniseerde versie krijgen.

We lopen de cellen in, zien de isoleercellen, de keuken en nog heel, veel meer. Wow, wat is dit indrukwekkend! Vooral met de verhalen erbij en de geluiden van dichtslaande deuren. Vanuit hier heb je ook nog eens een geweldig uitzicht op de stad en kun je heel goed zien San Francisco op heuvels gebouwd is.

Rond half vijf gaan we met de boot weer terug. Na terugkomst wandelen we naar Pier 39. Dit is lekker toeristisch en we gaan hier eten met een uitzicht over de haven. Je ziet erg veel zeeleeuwen in het zonnetje liggen. En een lawaai dat deze beesten maken. We eten bij de Italiaan pizza. We lopen nog even over de pier en nemen dan een taxi terug naar het hotel.

De taxi chauffeur is erg leuk en praat de hele rit. Wanneer we op een steile weg komen, waarschuwt hij ons voor de heuvel. We zien niets, maar wanneer we naar beneden gaan voelen we het. Ik slaak een klein gilletje. Deze stad is echt niet normaal. Je ziet wel eens films of series met San Francisco, maar het is hier inderdaad erg steil. Zelfs het parkeren is vreemd. We hebben een straat gezien waarbij je op een hoek van 90 graden moet parkeren. Ik zou bang zijn dat mijn auto omrolt.

Als we terug zijn bij het hotel gaan we eerst nog even langs de supermarkt. Daarna ga ik de blog typen, maar helaas hebben we nu iemand in de kamer naast ons die volgens ons aan het telefoneren is. We kunnen bijna letterlijk het gesprek volgen. Dit is een ontzettend leuk hotelletje, maar het is wel een beetje jammer dat het zo gehorig is.

Vanochtend eerst weer lekker genieten van een ontbijtbuffet. Nadat we onze spullen hebben ingeladen en overbodige papieren hebben weggegooid kunnen we onze weg vervolgen naar San Francisco.

Voor deze route gaan we weer terug door het park en moeten we weer een stuk omhoog. Bij een uitzichtpunt gaan we toch stoppen om een uitzicht over de vallei te hebben. Dit is toch wel mooi, alleen blijf ik wel een beetje bij de rand weg.

We vervolgen onze weg en zien nog 1 keer deze mooie omgeving.

We komen na een uurtje door een schattig dorpje en kijken goed om ons heen. Hierna moeten we weer naar beneden en nee, dit gaat helaas niet geleidelijk met een rechte weg. Het blijkt een kronkelweg om de berg heen te zijn. Ik stel me zo voor dat dit ongeveer zo is als de bergen in Frankrijk. Gelukkig gaan we aan de goede kant naar beneden en zie ik naast me geen afgronden. Wel zien we waar de weg heen gaat en dat is mooi en eng tegelijk. Sipke geniet er van en vindt het superwegen. Hij vindt het hier net de game “Need for Speed”. Gelukkig rijden we alleen niet zo hard, want anders waren we allang de bocht uitgevlogen. Ik weet namelijk hoe Sipke rijdt in het spelletje : )

Rond half 2 komen we bij Tracy aan. In deze stad gaan we bij Denny’s eten. Dit is best goed te doen voor de lunch. We moeten nu nog ongeveer een uur rijden naar San Francisco. Zodra we Oakland inrijden, zien we al bijna San Francisco. We voelen ons ook bijna in Nederland, want we zien windmolens en het is hier erg bewolkt.

 We gaan over de Bay Bridge San Francisco in, want we weten niet hoe druk de Golden Gate Bridge is en hoever dit van ons hotel af is. De Bay bridge blijkt een tolweg te zijn en druk dat het hier is. Volgens mij zijn het wel negen banen die uiteindelijk weer samengevoegd worden tot vier banen.

We gaan langzaam over deze brug en zien in de verte al Alcatraz en de Golden Gate Bridge liggen.

Wanneer we San Francisco binnenrijden en de snelweg afgaan, zien we gelijk de hoogteverschillen hier. Het is bijna allemaal eenrichtingsverkeer en het gaat steil naar beneden en omhoog. We zijn redelijk snel bij ons hotel, waar we de auto even voor het hotel parkeren.

Na het inchecken en de spullen uitladen kunnen we doorrijden naar de parkeergarage. Deze is bijna om de hoek en hier komen we pas dinsdag weer terug. Je auto heb je hier namelijk niet nodig.

Bij het hotel krijgen we een routekaartje zodat we vast kunnen zien hoe we moeten lopen. We gaan eerst een stukje omhoog. Nou dat merk je wel. Je loopt op de stoep, maar je voelt aan je kuiten hoe steil je omhoog gaat. Als we de tweede weg omhoog gaan zijn hier zelfs trappen, anders kom je bijna niet omhoog. Gelukkig gaat naar beneden iets makkelijker en lopen we naar Union Square. Hier zitten een aantal grote winkels. Bij Macy’s gaan we naar binnen en hier hebben ze een burger bar.

Lekker, weer hamburgers. Sipke heeft wel weer zin in een hamburger en ik bestel een hamburger zonder broodje en friet, maar met groente en salade. Toch nog een beetje gezond.

We lopen terug naar ons hotel en bereiden ons voor op morgen. Dan gaan we ‘s ochtends wandelen in Chinatown (we hebben nu al last van onze kuiten als we er aan denken) en daarna naar Alcatraz.