Zo dat is moeilijk wakker worden na zo laat naar bed te zijn gegaan. We voelen ons nog niet helemaal mens, maar vol goede moed gaan we naar beneden om naar het resort te gaan kijken. Wanneer we hier aankomen, moeten we weer een vragenlijst invullen en krijgen we een sticker met onze naam opgeplakt. Gelukkig zijn we niet de enige mensen die dit gaan doen, want het is al best druk. Onze verwachting is dat we met z’n allen gaan rondkijken en dan weer terug gaan met 100 dollar.
Het vertrek rond kwart over negen is helaas al uitgesteld tot half tien. Dit is al een beetje een teleurstelling, want we willen natuurlijk zo snel mogelijk terug zijn. Rond half tien gaan we dan toch vertrekken met 3 volle bussen. Gelukkig is het maar 20 minuten rijden. Na aankomst gaan we met z’n allen naar binnen en hier is nog drukker. We moeten plaatsnemen en wachten tot ze onze naam noemen. We beginnen nu toch wel een beetje te twijfelen aan onze beslissing om dit te doen. Naast ons zit een Nederlands stel wat vraagt of we er ook ingetrapt zijn. Ja dus, maar ja we blijven Hollanders en als we iets gratis kunnen krijgen dan doen we dat ook.
Het blijkt wel dat we niet met de hele groep rondgeleid worden, maar dat elk stel zijn eigen makelaar krijgt. Dit wordt dus toch al anders dan we verwacht hadden. Zodra onze naam wordt geroepen, zien wij welke makelaar wij krijgen. Dit is een erg vrolijke en leuke dame, dus we verwachten nog steeds dat het misschien wel snel voorbij is. Ze neemt ons mee naar de kantine waar we iets te eten en drinken kunnen pakken. Hierna gaan we samen met haar aan een tafel zitten en houden eerst een gezellig praatje met haar. Ze is heel belangstellend en tot nu is het best gezellig. Hierna wordt ons uitgelegd wat de bedoeling is van vandaag. We gaan samen met haar kijken naar timesharing. Het hele project blijkt het volgende in te houden:
We kunnen ons inkopen en dan zijn we een soort van gedeelde eigenaar van een appartement in dit resort. Voor maar 335 euro kunnen we hier dan 1 week in het jaar verblijven. Natuurlijk kunnen we ook in alle andere resorts over de hele wereld verblijven voor maar 335 euro. (Binnen Europa is dit maar 225 euro). Als we in een ander land willen verblijven, moeten we onze week in Vegas inleveren. Tevens kunnen we nachten bijkopen. God, wat klinkt dit mooi………………………….. Volgens haar gaan we zoveel geld besparen en kunnen we de hele wereld zien. (Nee, vliegtickets moet je nog wel zelf betalen). Dit is toch geweldig (maar niet heus).
Ze laat ons het boek zien met alle geweldige verhalen over timesharing en de familie. Ja zodra je je inkoopt behoor je tot de familie. O ja, en voor maar 335 euro voor de hele week mag je ook je gehele eigen familie meenemen. Je betaalt dus maar 335 euro. (We kunnen dit bedrag ondertussen niet meer aanhoren). We krijgen ook nog allemaal mooie plaatjes te zien met de 4 en 5 sterren resorts.
Na anderhalf uur gaan we eindelijk even naar buiten. (Dit gaat ons dus echt meer kosten dan de 2,5 uur.) We krijgen gelukkig even de tijd om een sigaretje te roken, want dit hebben we echt nodig. Ondertussen blijven we maar glimlachen en zeggen dat het inderdaad erg mooi is allemaal.
Na de rookpauze krijgen we een kleine rondleiding over het terrein. (Gelukkig niet het hele terrein, want daar waren we bang voor) Hierna komen we aan bij het appartement en gaan dit bezichtigen. Ja inderdaad het appartement is mooi, maar ik zou hier toch echt niet willen zitten. We lopen terug naar de kantine en dan gaan we praten over de kosten. (Wat denkt ze, we gaan toch echt niets kopen). Ze praat weer door over hoe geweldig dit allemaal is en laat ons een berekening zien van wat het kost.
Als we vandaag beslissen, kost het ons maar 40.000 dollar. (En natuurlijk de 335 euro per jaar voor 1 week verblijf. Ik wil niet eens weten wat het kost om langer te verblijven) We mogen een aanbetaling doen en de rest in termijnen. Dit is toch een geweldig aanbod volgens haar.
Hierna komt haar manager erbij om nog eens te praten over deze cijfers. Wij zijn het allang zat en zeggen dat we dit niet kunnen betalen. We denken dat we er dan van af zijn, maar nee hoor. De manager gaat gewoon een andere berekening voor ons maken.
Als hij terugkomt, kunnen we ook kiezen voor 1 slaapkamer. En dit kost ons maar 16.000 dollar. En we hebben nog een optie. (nee he, hoe lang gaat dit duren) We kunnen ons ook inkopen voor om het jaar en dan kost het 10.000 dollar.
Intussen zijn we het al helemaal zat en willen we alleen maar weg. We blijven dus vertellen dat we dit gewoon niet kunnen betalen. Nou, we hadden beter een andere reden kunnen verzinnen, want hij blijft maar doorgaan over hoeveel we wel niet besparen als we dit doen ipv elk jaar op vakantie naar een “normaal” hotel. Eindelijk gaat hij weg, maar dan gaat onze makelaar nog een keer het verhaal doen en wordt ze toch wel erg opdringerig. Gelukkig staan we sterk in onze schoenen. Ze geeft ons een paar minuten om te overleggen. Wij blijven aan de tafel zitten en zijn ontzettend gefrustreerd. We schudden gewoon een beetje nee tegen elkaar en wachten dan tot ze weer terugkomt. Hierna geven we nog een keer aan dat we geen impulsieve beslissingen nemen en het dus NIET DOEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Eindelijk laat ze ons gaan. Ze neemt ons mee naar beneden. Waar ze een uur geleden nog ongelooflijk aardig was is ze nu niet meer zo aardig tegen ons. We krijgen nog net een soort van gedag en worden dan achtergelaten bij de balie waar we onze beloofde 100 dollar krijgen en onze tickets voor het shark reef aquarium. Ja dat doen ze wel slim. Je moet de hele rit uitzitten wil je nog iets krijgen. In deze zaal moeten we weer wachten, samen met nog een aantal koppels. We kijken elkaar allemaal aan en beginnen dan toch wel te lachen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en zijn er allemaal ingetrapt.
Na een kwartiertje krijgen we dan eindelijk onze tickets en 100 dollar in coupons. Ik lees nog even wat er op de coupon staat en dit blijkt Freeplay geld te zijn. (Het is toch geen monopoly geld he, want anders hebben we voor niets hier 4 uur doorgebracht.)
We mogen de bus in en na 20 minuten zijn we weer terug bij ons hotel. We besluiten direct onze coupons in te leveren en te kijken wat we krijgen. Bij de balie van het casino zit ook nog eens een vrouw die ontzettend chagrijnig is. Die mazzel hebben we dan ook alweer. Het blijkt dat we een pasje krijgen met 100 dollar en dit kun je niet inwisselen voor geld. We snappen er niets van en gaan dan maar even gokken. We gokken iets hoger dan we gisteren hebben gedaan, want we verwachten dat we hier niets voor krijgen. We dienen wel een dollar in de kast te gooien om te kunnen spelen. Het blijkt dat het geld van de kaart wordt afgeschreven en dat onze dollar blijft staan. En als we iets winnen, kunnen we dit weer uitbetalen. Na een half uurtje hebben we voor 75 dollar geld en wisselen dit in. Hebben we er gelukkig toch nog iets aan overgehouden.
Dit was eens maar nooit weer. Gelukkig kunnen we er nog steeds wel om lachen en hebben we iets echt Amerikaans meegemaakt.
We gaan nu eerst maar eens lunchen want dat hebben we wel nodig. Wanneer we in het hotel lopen worden we weer benaderd door een man die ons een aanbieding kan doen. We mogen voor 99 dollar 3 nachten in het Luxor verblijven in de komende 18 maanden. Hiervoor moeten we alleen wel weer een tour naar het resort maken. Dit is wel de korte versie van 90 minuten. Ja het zal wel. Dit doen we dus absoluut niet!!!
Na de lunch gaan we naar het shark reef aquarium. Dit is in het Mandalay Bay hotel wat naast ons hotel ligt. Om hier te komen kunnen we door ons hotel lopen en komen we vanzelf in het Mandalay Bay hotel. Zo zie je gelijk hoe groot de hotels zijn want het is ongeveer een half uur lopen. Als we er eindelijk zijn, gaan we het aquarium binnen. Dit is al weer iets geweldigs. We zien hier allerlei vissen, kwallen en haaien. En dan te bedenken dat dit gewoon in een hotel zit.
Na dit avontuur gaan we weer naar de Strip. We lopen door de verschillende hotels en hebben al pijn aan onze voeten. Als we buitenkomen, blijkt dat we nog niet eens ver van ons hotel zijn. Zo groot zijn de hotels.
In het MGM Grand zien we de leeuwenkooi waar we 2 leeuwen zien. En ja, alweer gewoon in een hotel. We beseffen ons dat als je echt veel van Las Vegas wil zien, je niet genoeg hebt aan 2 dagen.
Bij het MGM besluiten we kaartjes te kopen voor de monorail. Dit is een metro die als een soort achtbaan boven de Strip langs rijdt. Vlakbij het Bellagio stappen we uit om de fontein te kunnen filmen. We moeten hier 10 minuten wachten en dan begint het schouwspel. De fonteinen “dansen” op de muziek van Elton John. Het blijkt dat ze verschillende soorten hebben, want gisteravond hebben we ze op klassieke muziek gezien.
Als avondeten gaan we weer een stuk pizza eten, want een vette hap kunnen we wel gebruiken. We zijn toch nog een beetje moe van gisteravond. Na het eten is het alweer bijna half zeven en lopen we terug naar ons hotel. We frissen ons even op, want om 8 uur hebben we een limousine it over de strip. We zijn erg benieuwd wat voor limousine we krijgen.
Iets voor 8 uur komt er een limousine aanrijden. Dit is een echte limousine en we denken dat deze voor ons is. Hier achteraan komt nog een limousine aanrijden. Dit is een stretch SUV en we zijn erg benieuwd welke mensen deze hebben, want die zal wel wat kosten. De man van de eerste limousine komt aanlopen met een bordje met Sipke zijn naam erop. We lopen naar de man toe en deze reageert nogal verbaasd dat we maar met zijn tweeen zijn. Het blijkt dat allebei de limousines voor ons zijn. Dit kan niet goed zijn, want wij hebben echt maar voor een limousine betaald. Misschien heeft de agent in Amerika dit niet goed gedaan. Na controle van onze voucher blijkt dat we stretch SUV limousine hebben. Dit ga je niet menen. We stappen hier in en dit is een echte limo zoals je in de film ziet. Er staan kristallen glazen en in de limo heb je van die discolichtjes die van kleur veranderen. Je kunt hier wel met 10 mensen in. We kunnen niet geloven dat dit goed is, want zoveel hebben we niet betaald voor deze rit.
Maar ja, we vinden het allang goed, want dit is toch geweldig. We rijden eerst naar het Las Vegas bord om foto’s te kunnen maken. Helaas werkt het niet zo goed met ons op de voorgrond, omdat het bord zo verlicht is. Daarna rijdt de chauffeur de Strip op. Dit is echt super. Vanuit de limo kunnen we heel goed alle lichtjes zien en de gekte van Las Vegas. Het is echt ontzettend druk hier, dus je hebt wel een uur nodig om heen en weer te rijden. Bij de Bellagiofonteinen wil de chauffeur stoppen, maar omdat het zo druk is lukt dit niet echt. Gelukkig kunnen we vanuit de auto de fonteinen heel goed bewonderen en tevens horen we de muziek.
We zien de auto’s naast ons nieuwsgierig kijken naar onze limo. Zo voelt het waarschijnlijk als je beroemd bent. Hier kunnen we elke dag wel inzitten.
Om 9 uur komen we weer aan bij ons hotel. We betalen de chauffeur en na nog een foto van de buitenkant van de limo gaan we nog maar een keer gokken. We nemen een lekkere cocktail en gaan weer achter een kast zitten. We spelen erg leuk (we winnen natuurlijk niets) en voor we het weten is het alweer half twee.
Tijd om naar bed te gaan, want morgen moeten we weer verder.
