Vandaag is het dan eindelijk zover. Na maanden voorbereiding gaan we naar New York.
De wekker gaat al af om kwart over vijf, want we vliegen vroeg.
Rond half zeven zijn we in Zeewolde om Danielle en Ingrid op te halen en dan op naar Schiphol. Om kwart voor acht zijn we bij de parkeerplaats. Helaas moeten we bij P4 parkeren dus iets verder dan dat we dachten. De shuttlebus is er wel snel, maar hier zitten we nog een kwartier in te wachten voor deze eindelijk gaat rijden.
Aangekomen op Schiphol staat er natuurlijk een rij bij de bagage drop off, maar dat mag de pret niet drukken. Om half negen hebben we onze bagage afgegeven en wordt ons verteld dat we al om tien over negen moeten boarden. Ja dat doen we natuurlijk niet. We willen eerst nog even wat shoppen en koffie drinken. Om kwart over tien gaan we dan toch maar naar de gate. Hier worden we nog ondervraagd of we onze eigen spullen hebben ingepakt. Ja tuurlijk, daar hebben we niemand voor. Dit hoort natuurlijk bij de veiligheidsprocedure. Daarna gaan we de bodyscanner in en zijn we klaar om het vliegtuig in te stappen.
In het vliegtuig gaan we op zoek naar onze stoelen en blijkt dat we comfort zitten, waardoor we lekker meer beenruimte hebben. Toch weer goede stoelen gekozen. De vlucht gaat gelukkig redelijk goed en rond half twee zouden we gaan landen. Hier gaat het dan toch nog mis. Het blijkt ontzettend te regenen waardoor het vliegveld tijdelijk gesloten is. Gelukkig heeft het vliegtuig nog brandstof genoeg en gaan we rondjes vliegen. Dit gaat ook nog eens gepaard met turbulentie. Achter me trekt Danielle groen weg en naast me breekt bij Sipke het angstzweet uit. Om half drie landen we dan eindelijk. Nog even door de douane, waar we een vrolijke douanemedewerker treffen en dan de koffers halen. Dit gaat allemaal snel waardoor we om drie uur buiten staan en met de taxi naar ons appartement vertrekken.
Aangekomen bij ons appartement staan Mark en Mona (de eigenaren van het appartement) ons al op te wachten. Mark is erg rustig, maar Mona daarin tegen is een echte spraakwaterval. (ja zelfs nog erger dan mij). We krijgen een rondleiding door het appartement wat er prima uitziet. Verder horen we van Mona haar hele levensverhaal en zijn we ondertussen meer dan een uur verder. Ze blijkt nogal last van haar knie en rug te hebben. Mark is de auto al aan het halen, maar Mona kletst rustig verder. Nadat ze eindelijk weg is, kunnen we even rusten.
We besluiten om ons op te frissen en dan de buurt te gaan verkennen. We komen bij een leuk restaurantje waar we gaan eten. Hierna gaan we terug naar ons appartement om nog even wakker te blijven voor de jetlag en daarna heerlijk slapen.
