Tweede dag Inlandsbanan met Vasaloppet

   
  Onze eerste dag met de ‘echte’ Inlandsbanan begon bij een soort bushalte aan Mora strand. Wehadden geboekte plaatsen in wagen 1. De hele trein bestond uit één wagen! Ongeveer 16 medereizigers, plek zat in die ene wagen. We vertrokken om 3 uur ‘ s middags. Een halfuur na vertrek kruisden we een waterval, Storstupet, zie foto. Enkele uren later stopte de trein bij een schuur. Daar konden we koffie met eigen gebakken kaneelbullar kopen door een dame in klederdracht en gymschoenen. Na nog een uur was er midden in de wildmark een soort houten perron/plankier. Dat was de hoogste punt van de Inlandsbanan, 524 meter boven zeespiegel. Daar was ook een pad, dat over stok en steen en vlonders leidde naar een berenhol. Weliswaar verlaten, het was effen lekker om frisse lucht te halen en in beweging te zijn. Om half zeven ‘s avonds hadden we 40 minuten om in een beroemde skicenter ons maaltijd te nuttigen. Van te voren besteld. Een paar keer stopte de trein om midden in het bos mensen te laten uitstappen. Gelukkig waren er mensen om ze op te wachten. Dus zij gebruikten Inlandsbanan als een gewone trein, niet uitgesproken toeristen dus. We hebben veel bos en meren en moerasvelden gezien. Chris zag tweemaal een eland en een keer een paar kraanvogels. Ik miste hun natuurlijk. Om kwart over negen ‘s avonds waren we in Östersund. 5 minuten lopen naar het hotel. Morgen ochtend vroeg om 7 uur vertrekt de trein weer! De wekker staat op kwart over 5. Halen we ook te ontbijten.

Klockan 3 på eftermiddagen idag, fredag 10 juli, klev vi på Inlandsbanan i Mora. Hållplatsen såg ut som en busshållplats. Vi hade bokad plats i vagn 1. Tåget bestod bara av en vagn! I vagnen var vi ungefär 16 passagerare. Strax efter Orsa stannade tåget på en bro över ett vattenfall, Storstupet. Efter någon timme stannade vi vid ett skjul, där en dalkulla stod med kaffe och egna bakade kanelbullar. Färden fortsatte genom mycken skog, över myrar. Vid alla obevakade övergångar tutade tåget. Ofta! Efter ytterligare någon timme stannade tågvagnen mitt ute på banan vid en slags träperrong. Det var banans högsta punkt, 524 m över havet. Därifrån gick en stig över rötter och stenar och spångar till ett gammalt björnide. Mitt ute i blåbärsskogen. Klockan 7 på kvällen stannade vi i Åsarna, ett känt skidcentrum. Där väntade mat, som vi beställt. Vi fick 40 minuter att äta. Lite då och då stannade tåget och släppte av ‘vanliga’ resenärer. Dom använde alltså Inlandsbanan som ett vanligt tåg. Somliga klev av mitt ute i skogen. Men lyckligtvis kom folk och hämtade dom. Klockan 9 i kväll var vi framme i Östersund. Det tog 5 minuter till hotellet. Väckarklockan ringer kl. 5 i morron bitti. Tåget går kl. 7. Kl. 6 blir det frukost.