Zevende dag Kiruna

Vannacht had het geregend en dat ging ‘s ochtends door. Maar toen we op het perron stonden om de trein naar Kiruna te nemen was het zonneschijn. We moesten echter lang wachten op de trein. Het was de nachttrein Stockholm – Narvik. Twee uur te laat! Wegens signaalproblemen. De spoorkerel in Chris fronste zijn wenkbrouwen! Dus waren we pas om één uur in Kiruna i.pl.v. 11 uur. We moesten een flinke afstand met onze bagage sjouwen naar het hotel. Inlandsbanan had een oude kaart meegegeven. Want ondertussen is het station verplaatst zoals veel in Kiruna. Over een jaar verplaatsen ze het station alweer; naar het nieuwe stadscentrum van Kiruna. Veel gebouwen moeten wijken voor de mijn. We bezochten het stadshuis en een bloedmooie houten kerk. De kerk wordt afgebroken en weer opgebouwd bij het nieuwe centrum. Er komt een totaal nieuw stadhuis; alleen een karakteristisch toren wordt meeverhuisd. Het mijnmaatschappij LKAB betaalt. Het kost miljarden. Dus ze verdienen grof geld van de mijnen! Nu zal ik ons tweede teleurstelling verklappen: in Gällivare was de ijzerertz mijn gesloten. Maar we konden tenminste de mijn in Kiruna bezoeken. Op het toeristenburo vertelden ze ons dat de toers voor morgen volgeboekt zijn. We hadden gemaild, ze verzekerden ons dat we konden boeken ter plaatse. Door ziekte van een gids zijn er minder toers. Ons teleurstelling is immens!! We hebben een piepklein hoop dat morgen een paar afboekingen opduiken.

I natt regnade det. Och i morse fortsatte regnet, men innan vi kommit på perrongen för tåget till Kiruna hade solen kommit fram igen. Vi fick därimot vänta 2 timmar innan tåget kom. Det var natttåget från Stockholm – Narvik, som hade haft ‘signalfel’ . Spårvägsmannen i Chris rynkade på näsan. Klockan var alltså ett på da’n innan vi kom till Kiruna. Där fick vi släpa på vårt bagage, eftersom Inlandsbanan hade en gammal karta. För ett par år sedan flyttades stationen. Om något år flyttas den igen till det nya centrumet i Kiruna. Vi besökte stadshuset och en väldigt vacker träkyrka. Kyrkan kommer dom att bryta ner och bygga upp igen i den nya stadskärnan. Där byggs ett urmodernt nytt stadshus; bara ett karaktärist iskt torn flyttas dit. Det kostar miljarder SEK. Men LKAB betalar. Det är ju för gruvans skull som sta’ n måste flytta på sig. Så man kan ju förstå hur mycket gruvan tjänar på sin järnmalm! Sen väntade vår andra besvikelse på denna resan. LKAB gruvan i Gällivare var stängd denna sommar. Nu visade det sig att visningarna av gruvan var fullbokade. När jag mejlade för några veckor sedan försäkrade dom att det gick bra att boka här på turistbyrån. Vår besvikelse är enorm!!  Vi har ett miniskult hopp om att någon avbokar i morron.