Month: September 2015

En ja, aan alles komt een eind. Na een lange voorbereiding en een gevoel van twee maanden weg, gaan we weer naar huis. We hebben heel veel meegemaakt. Alle weertypes gehad en geeindigd in perfecte temperaturen. Aan de ene kant blij om naar huis te gaan, maar ik zal de USA wel weer missen. Gelukkig kan ik als ik thuis ben weer beginnen met de voorbereiding, want dat we teruggaan is wel bijna zeker!!! 

 

En dan is het eindelijk zover. We gaan terug naar ons geliefde Las Vegas. Als we aankomen, gaan we eerst naar de schiettent, zodat Sipke weer kan knallen.

Daarna de auto inleveren en met de taxi naar het Venetian. We hebben hier een prachtige luxe kamer.

  We wandelen in deze dagen een stuk van de strip, genieten van de bijna 40 graden, kopen een paar shirts en gokken ons geld op.

  
We bezoeken ook weer Rock of Ages en Raiding the rock vault. Geweldige shows!!!!

   
   

Wat hebben we vannacht weer heerlijk geslapen in onze mooie grote kamer.We gaan even een bakkie halen met ontbijt, want daarna is het tijd voor een mooie wandeling. We hebben een wandeling uitgezocht die minder gelopen wordt. We gaan eerst met de shuttle naar het park en dan beginnen we aan de Sand Bench Trail. Het eerste stuk gaan we over een rotspad omhoog. We komen op flinke hoogte, maar doordat ik vlaktes naast me heb, is dit een heerlijke wandeling voor me. Na bijna een uur gelopen te hebben en van de uitzichten genoten, wordt het steeds meer een mul zandpad. De zon schijnt flink en het pad loopt weer een stukje omhoog. Dit gaat wat moeizamer, maar gelukkig gaan we uiteindelijk naar beneden over het zandpad. De hele weg zijn we geen mens tegengekomen. Bij het eind van de trail komen we een aantal mensen tegen. Deze lopen hem andersom en we denken: deze mensen gaan het zwaar krijgen. Het is ondertussen middag en zij moeten het hele pad wat wij omlaag zijn gelopen, omhoog klimmen. Als we weer vlakbij het startpunt zijn, kiezen we de andere weg. Alleen hebben we blijkbaar een afslag gemist, want we komen bij de Zion Lodge uit. Geeft niets, want hierdoor hebben we meer dan 7 km gelopen en kunnen we gelijk wat eten.

  We besluiten na het eten om nog een makkelijke wandeling te doen naar ons hotel. 

  Bij ons hotel aangekomen zijn we redelijk uitgeput en gaan we eerst even rusten. ‘S avonds gaan we eten bij de Whiptail Grill wat we nog kennen van de vorige keer. We eten hier heerlijk en nemen nog een creme brulee met chocola, pindakaas en habanero peper.

   

Terug naar het hotel komen we ook nog hertjes tegen die vlakbij ons oversteken. 

  Dan is het tijd om nog 1 avond hier te genieten, voordat we nog 3 gekke nachten Las Vegas gaan doen.

Yes, vandaag gaan we naar ons geliefde Zion. We hebben heerlijk geslapen en na een goed ontbijt vertrekken we. Eerst rijden we de Scenic Byway 12. Een hele mooie route met 1 eng stukje, de Hogback. Hier heb je twee afgronden naast je. Dit keer vind ik het niet zo eng. de auto die voor ons rijdt, vindt ik veel enger. Deze gaat zo langzaam dat ik denk dat we zo van de berg afkukelen.Gelukkig komen we snel daarna bij onze koffiestop. Kiva coffeehouse is een mooie stop met een geweldig uitzicht. 

  We doen hier een bakkie en dan is het tijd voor Bryce Canyon. Vorig jaar durfde ik de canyon niet in en ik hoop het dit jaar wel te kunnen. Het is in ieder geval prachtig weer, dus vol goede moed gaan we richting de Canyon. Eerst gaan we naar beneden en ik had gelezen dat je het beste bij de Queens garden trail kunt beginnen. Nou, Sipke zijn hand is bijna fijngedrukt, maar ik ben beneden gekomen. Doodeng vond ik het weer, maar eenmaal beneden ben ik superblij. Als je opkijkt naar de hoodoo’s is dit zo’n mooi gezicht. Na bijna 5 km moeten we ook nog omhoog. Dit vind ik altijd een stuk makkelijker, maar is op meer dan 2000 meter hoogte wel zwaar. Gelukkig komen we boven en kunnen we (vooral ik) op adem komen. Trots ben ik wel op mezelf dat ik dit maar mooi geflikt heb.

   
   
Na de lunch gaan we weer verder, want het is nog een stukje rijden naar Zion. We gaan de 9 op en daar zien we de mnt Carmel Highway weer. We rijden Zion binnen en gaan nog even de lange tunnel door. Dan komen mijn “favoriete” haarspeldbochten naar beneden en vervolgen onze weg naar Springdale aan het begin van het park. Koffers uitladen, even douchen en op naar Oscar’s cafe om te eten en onze welverdiende sundae brownie te gaan eten. 

   

 Wat zijn we blij dat we weer op 1 van onze favoriete plekken zijn. We halen bij de supermarkt nog een biertje om op ons balkon van het uitzicht te genieten.

  

Vannacht was het bed een stuk beter, maar helaas sliepen we vlak boven een bar die tot bijna 1 uur muziek had. Daarnaast ging de wekker ook nog eens midden in de nacht. Niet helemaal uitgerust gaan we na een ontbijtje op pad. We hebben vandaag een erg lange rijdag van meer dan 450 mijl. Gelukkig hebben we onze radio aan de praat gekregen waardoor we genoeg muziek onderweg hebben. We stoppen af en toe om de beentjes te strekken en rond half zeven komen we aan in Torrey. Het weer is hier een stuk beter dan vorig jaar. Als we gaan inchecken, blijkt dat we ook nog eens dezelfde kamer hebben als vorig jaar. We gaan ‘s avonds nog even lekker eten en dan een goede nachtrust krijgen.