Gisteravond wilden we nog even de sterrenhemel bekijken. Echter moesten we allebei zo hoesten en onze neus ging branden. We weten niet wat er buiten hing, maar gezond is anders.
Vanochtend gaan we eerst lekker ontbijten bij Smitty’s om daarna onze koffers weer in te laden. Het wordt een prachtige dag vandaag en dat komt mooi uit nu we de Icefield Parkway gaan rijden. Onze eerste stop zijn de Athabasca falls. Dit is een korte wandeling. Het is nog wel fris, maar ik loop al lekker op mijn slippers en Sipke in zijn korte broek. We komen een paar mensen tegen uit zuid Californie die vragen of we het niet koud hebben. Zelf hebben ze mutsen op, handschoenen aan en dubbele sokken. Maar ja, wij zijn dit weer wel gewend in Nederland ????
Na deze stop rijden we door naar de Sunwapta Falls. Hier gaan we een langer stukje lopen, maar komen ook weer bij een prachtige waterval.
Onze volgende stop wordt de Columbia Icefields. Echter voor we hier zijn, komen we stil te staan. Er blijken wegwerkzaamheden te zijn. Gelukkig gaan we na een klein half uur weer rijden. Voor Sipke was het iets vervelender. Hij twijfelde bij het vorige uitzicht of hij nog ging plassen, maar hij dacht het wel te redden tot de volgende stop. Nu duurde die volgende stop met een drukkende blaas wel wat langer. ????
Bij de Icefields is het erg druk en gaan eerst maar even lunchen. Na de lunch besluiten we om naar de voet van de gletsjer te lopen.
We zien af van de excursie met de snowmobiels. Hiermee wordt je met een bus de gletsjer opgereden, maar het lijkt de gletsjer geen goed te doen.
Na deze wandeling rijden we door naar de parker ridge trail. Dit is een erg mooie wandeling omhoog de berg op. Geweldige uitzichten, maar hier speelt mijn hoogtevrees weer op. Nu moet ik ook nog naar beneden. Ik geef Sipke een hand en met veel zweten kom ik uiteindelijk toch beneden en kan ik weer trots op mezelf zijn.
Ondertussen is het een uurtje of drie en besluiten we alleen nog naar Peyto lake te gaan. Na een kleine steile wandeling komen we aan bij het meer. Erg mooi, maar er is denk ik net een bus met Japanners gestopt. Het lijkt alsof ze het hele viewpoint overnemen, zodat niemand meer een foto kan maken.
We gaan hier dan ook snel weer weg om verder te rijden naar Banff.
We nemen het laatste stuk de snelweg in plaats van de tussendoorweg, maar dit blijkt niet de beste keus te zijn. Hier komen we vanwege wegwerkzaamheden weer een stukje in de file te staan.
Rond zes uur komen we dan aan in Banff. Supergezellig dorpje waar we ‘s avonds een heerlijke steak hebben gegeten en eindelijk weer Starbucks hebben.
Haha, die Japanners. Vandaag bij de Athabasca Falls ook zo’n groep. We werden gewoon aan de kant getjoptjopt… En een andere vent stond er uren met zijn camera op statief de mooiste plekjes in te nemen….
Ja het is wat die Japanners ????