Dag 12 Baker – Torrey
Vandaag gaan we op weg naar ons geliefde Utah. We hebben een goede overnachting gehad en nog een hele mooie sterrenhemel gezien.
We gaan vandaag eerst 90 mijl rijden zonder bijna iets tegen te komen. We worden wel ingehaald door een vrachtwagen met oversize load ??. Wat een geweldige roadtrip blijft het toch.
Na 4 uur rijden en een uur tijdsverschil ( in Utah is het een uurtje later) komen we aan bij Capitol Reef. Ja we voelen ons gelijk weer thuis bij de rode rotsen.
We gaan eerst even naar het visitor centrum en Sipke zoekt een wandeling uit. We zijn hier al drie keer geweest, maar nog lang niet alles gezien.
We gaan de Chimney Rock trail lopen.
Het begin is erg leuk, maar daarna gaan we de hoogte in. O shit, dit moet ik ook weer naar beneden. Gelukkig knikken mijn knietjes niet en kan ik heerlijk van het uitzicht genieten. Zolang ik niet teveel afgrond zie gaat het harstikke goed. We lopen een heel stuk en dan gaan we een klein stukje naar beneden. Helaas waait hier heel erg de wind en moeten we een bocht maken langs de afgrond. Ja hier wordt het dus moeilijk, want ik durf niet (komt vooral door de wind ???). Gelukkig kan ik op mijn kont afdalen tussen een aantal rotsen door. Vooral niet nadenken dat er een slang of spin kan zitten. We komen weer op het pad en kunnen verder. De rest van de wandeling is weer super. Bij het eind moet ik weer ff handje vasthouden, want het gaat weer een stukje steil naar beneden langs afgronden. Maar ik kan weer trots zijn. We hebben weer een geweldige wandeling gedaan samen met fantastische uitzichten.
We rijden nog even naar een ander uitzichtpunt en dan is het tijd om naar ons hotel te gaan en lekker te douchen.
Na het douchen gaan we eten in het steakhouse wat bij het hotel zit. Dit is de vierde keer voor ons hier, maar vanavond is het erg druk. Het is net slapstick.
Na 20 minuten hebben we een tafel. Het duurt echter een kwartier voor iemand onze bestelling komt opnemen. We bestellen een biertje, een voorafje en een hoofdgerecht.
Het biertje moest nog gebrouwen worden, want dit duurde weer een kwartier.
Na een tijdje komt ze met ons hoofdgerecht. Als we vragen waar ons voorafje is, krijgen we te horen dat dat nog komt. De keuken heeft nl. achterstand. Oke, maar dan heb ik nog steeds graag eerst mijn voorafje ipv mijn hoofdgerecht. We laten het voorafje uiteindelijk maar zitten. De serveersters hebben ook geen vaste tafels, want ze lopen overal door de zaal. We zien overal mensen wachten en niet iedereen krijgt het juiste eten.
Ach ja, gelukkig is het eten weer goed en het toetje ook.