Author: Catharina Smeekes

Vandaag zijn we eindelijk iets later wakker. Om half negen gaan we naar Sylvester om te ontbijten. Na het ontbijt gaan we de laatste spullen pakken en dan is het tijd voor het afscheid. Samen met een Duits stel wat gisteren is aangekomen gaan we met Sylvester op de foto ter herinnering. Na de foto’s gaan we echt op pad, want we hebben nog een lange weg voor de boeg.

En dan is het eindelijk zover: We hit the road!

We rijden eerst LA uit. Hier is het ondanks de 6 banen toch nog druk op de snelweg. Na een uurtje zijn we de stad uit en vervolgen we onze weg naar Barstow.

In Barstow aangekomen stoppen we langs de weg om een sigaretje te roken. Het eerste wat ons opvalt is de warmte. Op het moment dat we LA verlieten regende het en was het koel.

Vanuit Barstow vervolgen we onze weg naar Calico. Deze tip kregen we van het Duitse stel. Dit is een oude verlaten stad waar mijnwerkers woonden. Hier is het ook weer erg warm. De auto geeft aan dat het 100 Fahrenheit is wat gelijk staat aan ongeveer 38 graden. Maar het is zeker de omweg waard. In deze stad kunnen we voor 1 dollar een rondje lopen door een echte mijn. Verder is het erg toeristisch, maar wel leuk om te zien.

Om 1 uur gaan we weer op pad en besluiten we te gaan lunchen. We zien een diner en dit spreekt ons gelijk aan. Het blijkt Peggy Sue’s 50 diner te zijn. Dit is een diner wat rechtstreeks uit de jaren vijftig komt. De serveersters hebben de leuke kostuums aan die we kennen vanuit de film. We bestellen hier natuurlijk een hamburger, een cola en een aardbeienshake en gaan aan de bar zitten. Dit is toch echt wat we ons voorgesteld hebben van Amerika.

Omdat onze tank half leeg is besluiten we na de lunch eerst nog te gaan tanken voordat we weer verder rijden.

Bij het tank station werkt het toch iets anders dan in Nederland. Met onze pas doet ie het niet, dus doet Sipke er maar gelijk 20 dollar in. Hierna kan hij tanken. We zijn nog wel een beetje bang dat de tank doorgaat tot 20 dollar en niet afslaat als hij vol zit. Gelukkig gaat dit toch goed. We toetsen nog even in dat we een bonnetje willen, maar daarvoor moeten we naar binnen. Hier kunnen we gelijk 2 flesjes water kopen en bij de kassa ontvangen we het bonnetje. We hebben iets minder dan 20 dollar uitgegeven, maar we krijgen niet gelijk het wisselgeld. Nadat we hier om vragen, blijkt dat we het bonnetje van onze voorganger hadden gekregen. Uiteindelijk ontvangen we ons wisselgeld en kunnen we weer op weg.

Onze weg vervolgt naar Kingman waar we gaan overnachten. Deze weg is ongeveer 215 mijl en gaan we drie uur over doen. De weg is niet zoals in Nederland. We komen veel gaten tegen en slecht wegdek, maar dat mag de pret niet drukken. De weg voert verder langs bergen, bergen, bergen en nog eens bergen. Of zoals Sipke het noemt: heuveltjes. We komen maar een paar dorpjes tegen en voor de rest is het helemaal verlaten. Gelukkig hebben we getankt, want benzinestations zijn schaars hier. Wanneer je er 1 tegenkomt op deze weg is de volgende pas weer over 90 km of meer.

Gelukkig zie ik wel een aantal leuke borden op de weg die ik in de 3 uur probeer te fotograferen. (Ik ben hier niet zo goed in dus ik heb ook wel de hele rit nodig : ) )

Na 1,5 uur komen we een rest area tegen, waar we besluiten even te stoppen. Dit is toch wel een mooie plek met waterkraantjes en toiletten. Naast ons staat een moeder en dochter met pech. Hiermee raken we aan de praat. Zij blijken uit Kingman te komen en geven ons gelijk een eetadres voor in Kingman.

Nadat we onze weg vervolgen duurt het nog 1,5 uur voor we in Kingman aankomen. Dit is een dorpje aan de route 66 vol met motels. Wij vinden ons motel snel en gaan de sleutel halen. Dit is ook echt zo’n motel als je in de film ziet. De deur gaat vanavond ook goed op slot, want je weet maar nooit. (Ja we kijken teveel CSI) We hebben ook een zwembad voor de deur, maar hier zullen we niet in gaan zwemmen. Dit is echt zo’n zwembadje aan de weg. Het lijkt verder niet vies, maar dit vinden we maar niets.

Om half 7 rijden we naar Rednecks om te gaan eten. Hier kunnen we een lekkere salade met vlees nemen. Dit smaakt ook wel weer eens goed na alle sandwiches die we hebben gegeten. Tevens zien we het oude Kingman. Dit is een echt dorp waar je makkelijk kunt rijden.

Ons motel staat in het nieuwe gedeelte van Kingman. Hier vind je bijna alleen maar motels, aangezien de meets mensen Kingman gebruiken als tussenstop.

Na het eten rijden we nog even naar de K mart om een koelboxje te kopen en wat te drinken.

Vanavond op tijd naar bed en morgen weer vroeg op pad om naar de Grand Canyon te rijden.

Vandaag al weer vroeg wakker. Uiteindelijk staan we om half acht op. Na weer een heerlijk ontbijt vertrekken we vandaag richting Universal Studio’s. Na het inpakken van alle benodigde spullen stappen we vandaag weer in de auto. Het is ongeveer een kwartiertje rijden en met de Tom Tom moet het lukken.

Gelukkig gaat dit ook goed en komen we rond half elf aan bij de parkeergarage van Universal Studios, genaamd de Frankenstein garage. Ach ja, what’s in a name.

Bij de ingang kun je je auto wegzetten en wordt deze voor je geparkeerd. Wat een luxe. Dit zouden ze in Nederland ook overal moeten hebben, vooral voor de mensen die niet zo goed zijn in parkeren : )

Hierna lopen we over de rode loper Universal Studio’s binnen. Het park ziet er erg goed uit. Eerst maar eens op zoek naar de rookruimte om het park rustig in ons op te nemen. De rookruimtes blijken terrassen buiten te zijn waar je ook nog eens lekker kan zitten. Dit is al weer een voordeel.

Hierna beginnen we bij The House of Horror, oftewel het loop spookhuis.

Dit blijkt nog aardig eng te zijn. Als je hier loopt, komt opeens Chuckie tevoorschijn die met een mes op je afkomt. Tevens loopt er nog een aap die naar je toekomt en moet je door plastic zakken met een soort lijken erin. Nadat we hier weer uitkomen, moet ik even bijkomen van alle spanning.

Na het bestuderen van de map gaan we naar Shrek 4D. Hierbij ga je in een zaal zitten met een brilletje op. Alles is levensecht en de stoelen bewegen ook nog eens mee.

Nadat we iets te drinken hebben gehaald, lopen we Spongebob tegen het lijf. Hij is aan het dansen en trekt me mee om ook te dansen. Ondertussen heeft Sipke een goede foto van Spongebob. Gelukkig kan hij geen foto maken van mij maken terwijl ik aan het dansen ben met Spongebob. Hiervan is dus geen bewijs : )

Na dit avontuur besluiten we om naar de studio tour te gaan. De wachtrij is hier 45 minuten, maar ja dit moet je meemaken. In een treintje gaan we op pad. Eerst komen we langs alle opname studio’s waar films en series opgenomen worden. Hierna gaan we door naar de huizen die in films en series worden gebruikt. Uiteindelijk komen we in een donkere loods waar we stil blijven staan en weer een 3d brilletje op moeten. Hier zien we King Kong met dinosaurussen. Je weet dat het nep is, maar toch blijft het spannend. We gaan daarna nog naar een loods waar een aflevering van Bones is opgenomen. Hier maken we mee hoe een tramongeluk in scene wordt gezet. Natuurlijk komen we ook nog langs Jaws en zien we de auto’s uit the Fast and the Furious een showtje geven en dan is na een uur de tour afgelopen. Hier zijn we het snel over eens. Als je in Universal Studio’s bent moet je dit meemaken.

Na een lunch begint de animal show. Hierin zien we getrainde dieren uit series optreden. Dit is ontzettend komisch. Na deze leuke show zijn we op tijd om naar de show van de special effects te gaan. Hier laten ze zien hoe de special effects tot stand komen, wat erg gaaf is.

Na dit alles besluiten we om alleen nog naar water world te gaan.

Hier doet men allerlei stunts in en om het water. Gelukkig zijn we zo slim geweest om op de bankjes te gaan zitten die niet nat worden.

Al met al was dit een ontzettend leuke afsluiter van onze dagen in LA.

Na een goede nachtrust zijn we vandaag al om 6 uur klaarwakker. Ja zelfs Sipke die normaal niet voor 9 uur zijn bed uit is.

Om 8 uur gaan we een kopje thee drinken en is Sylvester bezig met het ontbijt. We worden gelijk omhelsd en begroet, waardoor je je zeer welkom voelt. Tevens is Sylvester van de complimentjes geven en ook al is het misschien oppervlakkigheid, toch vinden we dit geweldig. Na ons heerlijke ontbijt van scrambled eggs en een stukje zalm gaan we lopend naar de walk of fame. Dit is een klein uurtje lopen, maar het is droog en de zon schijnt al lekker.

Op de walk of fame zien we natuurlijk gelijk de roze sterren. Zodra we Johnny Depp zijn ster zien, moet er natuurlijk een foto gemaakt worden. Terwijl Sipke zijn fototoestel pakt, komt hij erachter dat het fotokaartje nog in de laptop zit en de reserve nog in de rugzak. Het zal ook weer eens niet zo zijn,

maar gelukkig komen we een winkel tegen waar we goedkoop een kaartje kunnen kopen.

Daarna kunnen we onze weg weer vervolgen op de walk of fame. Binnen een paar minuten komt er een man die sterrentouren verkoopt. We mogen mee voor de kids prijs en we zijn toch echte toeristen dus besluiten we dit te doen.

Met 12 andere mensen stappen we in het open busje en rijden we naar Beverly Hills. Hier krijgen we de sterrenhuizen te zien. Nou ja, sterrenhuizen. Vaak zie je niet meer dan een hek of hoge bomen, maar ja het gaat om het idee : ) We rijden ook nog een stukje door Bel Air om uiteindelijk aan te komen bij Rodeo Drive. Hier kunnen we uitstappen en een half uurtje door deze dure straat met al zijn merkwinkels lopen. We zijn de winkels maar niet naar binnen gegaan, want er zijn geen prijskaartjes in de etalages wat meestal betekent dat het te duur is voor ons.

Daarna wordt de weg vervolgd en komen we nog een aantal bijzondere gebouwen tegen die in films zijn gebruikt. Verder zien we ook nog het park waar George Michael met een man is betrapt en de straat waar Hugh Grant is betrapt met een prostituee. Kunnen we thuis toch zeggen dat we op die plekken zijn geweest : )

Na ongeveer 2 uur zijn we weer terug bij de walk of fame en besluiten we te gaan lunchen. We stoppen bij de eerste de beste burrito eettent. Hier bestellen we een burrito, die gelukkig een normale maat heeft waardoor we dit ook op kunnen. Daarnaast bestellen we nog wat te drinken. We krijgen gelijk een halve liter beker, dus vragen we maar of ze een kleinere beker hebben. Het antwoord van de man is echter: nee dit is de small size. we only have a bigger size. Oke, dan nemen we maar een halve liter.

Na deze lunch besluiten we nog naar Madame Tussauds te gaan. Eerst nog maar een keer pinnen, want met het uitgavenpatroon in LA is dit wel nodig.

Bij Madame Tussauds zien we een behoorlijk aantal levensechte poppen waarmee je allemaal op de foto kan. Dit doen we natuurlijk ook waardoor we weer een lading foto's erbij hebben. Rond half 3 besluiten we terug te lopen, want het begint nu toch wel erg warm te worden. Dan kunnen we nog even lekker bijkomen voordat we morgen naar Universal Studios gaan.

Vandaag was het dan eindelijk zover. Vanochtend om 6:00 gaat de wekker, want om 6:30 moeten we al naar Schiphol.
Eenmaal aangekomen op Schiphol hoeven we alleen nog maar onze bagage te droppen. (we hebben al online ingecheckt).
Ons idee dat dit sneller zou zijn is niet helemaal waar. Er staat nog een hele rij bij de bagage.
Als we dan eindelijk aan de beurt zijn, komt er een stewardess voor ons staan. Nee he denken we al bij onszelf.  Wat nu weer?
Gelukkig bleek het een wisseling van de wacht waardoor we uiteindelijk na 3 kwartier onze bagage hebben ingecheckt.
Nu nog even met de ouders van Sipke een bakkie doen en een sigaretje roken.
Hierna kunnen we door de paspoortcontrole.
Na de controle natuurlijk nog even snel iets te roken gekocht, want dat is taxfree. Nog even snel een sigaretje roken in een smoking area, aangezien we daarna meer dan 11 uur zonder zullen moeten.

Om 9:30 kunnen we ons begeven naar de gate. Hier duurt het nog een uurtje voor we mogen instappen, maar dan gaat het toch echt gebeuren.
We hebben comfort class en de eerste stoelen. Hierdoor hebben we een zee van ruimte. Tevens mogen we de hele vlucht gebruik maken van de business class toiletten, aangezien de toiletten achter ons het niet doen.
Het blijkt dat de vlucht ook “maar” 10 uur gaat duren vanwege een gunstige route.
De vlucht gaat gelukkig redelijk snel en het personeel van KLM zorgt dat we niets tekort komen. We krijgen een lekkere lunch en een smakelijke maaltijd. Tijdens de hele vlucht krijgen we verder ook nog genoeg te drinken.

En dan om 12.00 plaatselijke tijd (21:00 uur Nederlandse tijd) gaan we landen. Hierna nog even door de douane, wat verbazingwekkend snel gaat.
Op naar de autoverhuurder, maar eerst nog even bij Starbucks langs voor een ice tea.
Bij de autoverhuurder halen we onze auto op. Aangezien er niet zo heel veel meer is in onze klasse, besluiten we voor een Pontiac Vibe te gaan en dan kunnen we eindelijk de weg op.
Het eerste stuk gaat erg gemakkelijk. Uiteindelijk gaan we de highway met 6 banen op. Gelukkig is het hier nog betrekkelijk rustig.
Na een tijdje rijden we de stad in en laten ons leiden door de GPS.
En natuurlijk zijn we weer niet zo slim geweest om een routebeschrijving te printen. Nee hoor, we vertrouwen gewoon op de GPS, want dat gaat altijd goed : )
We hebben het adres ingetoetst, maar het huisnummer kon hij niet vinden. Ach ja dan doen we toch gewoon 6000 ipv 8000. Uiteindelijk komen we op Selma Avenue, maar we kunnen niet het nummer vinden wat we moeten hebben. Ach dan rijden we gewoon nog een rondje. Een paar keer rechts en dan zijn we op dezelfde straat, maar nog steeds niet kunnen vinden.
Uiteindelijk stoppen we dan maar bij een parking en gaan we het aan een mannetje vragen. Dit mannetje is erg behulpzaam en probeert ons te helpen. Als hij het adres op zijn GPS invoert kan hij wel het juiste nummer kiezen. Dit is toch wel vreemd.
Dus besluiten we om nog maar een keer het adres in te toetsen en wat blijkt: We kunnen bij de straat kiezen tussen Los Angeles en West Hollywood.
Kijk daar ging het fout. Als we West Hollywood kiezen komt bij ons ook het nummer tevoorschijn.
We kunnen weer op weg. Maar dan blijkt dat we linksaf moeten slaan. Dit is een beetje een probleem omdat het zo druk is dat we nooit kunnen oversteken. Ach ja, dan maar rechtsaf slaan, want dat is makkelijker.
Na een beetje omrijden komen we dan toch aan. Nu nog even de mensen van de bed & breakfast bellen en we zijn er.

Sylvester van de bed & breakfast is een geweldig aardige man, die gelijk ontzettend behulpzaam is.
Na een kopje thee besluiten we op zijn aanraden bij een restaurant te gaan eten waar ze lekkere sandwiches hebben. We kiezen voor de triple deck en verwachten een club sandwich te krijgen.
Dit blijken we ook te krijgen, maar dan dubbel zoveel en een dikke laag beleg.
Daarnaast nog een salade. Je raadt het al, dit is dus de amerikaanse maatstaf. We krijgen het dus ook niet op.
Tevens bestellen we nog wat te drinken.
Als ze de ice tea komt brengen vraagt ze of ik er suiker bij wil. Ik kijk haar bevreemd aan, want ice tea is van zichzelf al zoet, dus ik zeg nee.
Nou dat heb ik geweten. Zodra ik een slok neem, valt me de totaal niet zoete smaak op. Toch maar even suiker vragen.

Uiteindelijk gaan we om half negen slapen, want we zijn toch wel behoorlijk moe.

Op naar morgen!

Morgen is het dan eindelijk zover. Na een aantal maanden wachten gaan we naar Amerika!!!!!

We hebben er ontzettend veel zin. De koffers zijn gepakt dus we zijn er klaar voor.

We gaan een reisverslag bijhouden van elke dag wat we ook proberen om hier te plaatsen. Als het lukt zullen hier ook foto's bijkomen.

Groetjes,

Sipke

&

Cath