Dag 1: Op weg naar Cuba

En daar zijn we weer op Schiphol.
Even bij de mac een bakkie doen en ondertussen internetten met free wifi. Over ongeveer twee uurtjes stappen we in het vliegtuig.
We hebben net bij het Sheraton een lekker ontbijt genuttigd met onze medereizigers. Het is een leuke groep en we hebben er allemaal veel zin in.
Nu nog even de laatste paar boodschapjes doen en dan op naar Cuba!

 

Op Schiphol

Dag 20 De laatste dag

Het is dan echt zover. De laatste dag is aangebroken. We zijn nu nog van het zonnetje aan het genieten voordat we vanmiddag naar huis vliegen. Voor ons gevoel zijn we maanden van huis weggeweest. We hadden verwacht dat het allemaal heel snel zou gaan, maar dat is reuze meegevallen. We hebben heel veel indrukken opgedaan en het is maar goed dat we een blog bijhielden, want dan kunnen we onze reis zelf ook teruglezen. Doordat je zoveel meemaakt heb je namelijk het gevoel dat de eerste dagen van de reis al maanden geleden is. De hele reis is een aanrader. Het rijden viel ontzettend mee. We hadden wel voor 2 bestuurders gekozen, maar Sipke heeft alles gereden. Het vlakke deel had ik wel kunnen rijden, maar al die verschillende hoogtes vond ik veel te eng.

Dingen die ons in Amerika vooral opvielen:

– Groot

– Grote bekers frisdrank. Deze had je echter soms wel nodig, vooral in Las Vegas.

– Grote afstanden. Soms kwam je een paar uur lang niets tegen.

– Grote desserts. Deze moet je echt met elkaar delen.

-Veel

– Veel eten. We snappen nu waarom ze hier doggy bags hebben.

– Verkeer

– Rustig in het binnenland, gekkenwerk in de steden.

– Verkeersborden. Snelheidsborden bijna nooit, verder veel verschillende en vreemde borden.

– Bussen met een auto eraan vastgeketend. Auto’s met een scootmobiel op de trekhaak.

– Fietsers op de snelweg.

– Linksaf en rechtsaf slaan is soms heel apart. Soms mag je door rood, soms weer niet.

– Eten

– Eten is vooral vet. Of je nu een sandwich of een hamburger besteld, overal komt friet bij.

– Verschillen

– We zijn door 4 staten gereden. Het verschil is enorm. Het ene moment zit je in erge warmte, terwijl je het volgende moment koeler weer hebt.

– Daarnaast rijd je door bergen, langs rotsen, verlaten woestijngebied om vervolgens in groen terecht te komen.

Hoogtepunten van onze reis.

– Springdale/Zion. Hier was het heerlijk weer en een erg gezellig dorpje.

– Las Vegas. Deze gekte is niet voor te stellen.

– Bluff. Dit is echt zoals je je het wilde westen voorstelt.

– Yosemite. Dit is zo ongelooflijk mooi.

– San Francisco. Dit is echt leuk om mee te maken hoe steil deze stad is en natuurlijk het ontzettend indrukwekkende Alcatraz.

– Morro Bay. Een leuk vissersdorpje waar erg vriendelijke mensen wonen.

Dieptepunt van onze reis.

– BEATTY!!!!!!!! Hier zag ik al voor me hoe een auto langskwam met mensen erin met geweren die ons gingen vermoorden. Beetje overdreven natuurlijk,maar zo voelde het wel.

Al met al hebben we een superervaring meegemaakt. We zijn er nu ook wel weer aan toe om naar Nederland te gaan, want onze hoofden zitten zo vol met alles wat je hier meemaakt. We kijken ook erg uit naar het weerzien met onze ouders en we willen hun ontzettend graag ons verhaal vertellen met de bijbehorende foto’s. Ze hebben natuurlijk de blog gelezen, maar dit is toch anders dan dat we het ze kunnen vertellen.

Het weer is wel minder in Nederland, dus we zullen het wel weer koud krijgen. En het eerste wat we in Nederland gaan eten is een heerlijke pan met groentesoep. Hier hebben we het al twee weken over, want echt gezond eten krijg je hier niet.

We hopen dat jullie een goed beeld hebben gekregen van onze vakantie door de blogs en we zien jullie allemaal weer in Nederland!

Veel liefs

Sipke

&

Catharina

Dag 19 Santa Monica

Vandaag is het dan zover. We gaan voor het laatst nog een aantal honderd mijl rijden. Eerst nog even lekker ontbijten in ons hotel. We hebben lekkere muffins met een glaasje sinaasappelsap en een kopje thee. Om 9 uur zijn we klaar voor vertrek. We kijken nog een keer naar het gezellige vissersdorpje, waar het vandaag gelukkig een stuk warmer is. We vertrekken en gaan eerst een stuk over de snelweg door het binnenland om daarna onze weg te vervolgen langs de kust.

Na ongeveer 100 mijl zien we Santa Barbara. Hier willen we een lunchstop maken. Het blijkt dat we aardig wat afslagen Santa Barbara hebben en we vragen ons af welke we moeten nemen. Gelukkig zien we dan een afslag met Harbor en Tourist Centre. We gokken dat dit een juiste afslag is naar de pier van Santa Barbara. En ja hoor, dit is de juiste. Nu eerst nog een parkeerplekje vinden. Nadat we deze hebben gevonden gaan we een stukje lopen naar de pier.

We komen bij de pier en zien dat dit nog een behoorlijke pier is. Nadat we helemaal naar het eind zijn gelopen is het tijd voor lunch. We hebben een tip gehad van de reisorganisatie en besluiten bij Longboard te gaan lunchen. We eten hier een lekkere hamburger voor de verandering en genieten van een geweldig uitzicht.

Santa Barbara is echt een stop waard.

We vervolgen onze weg en gelukkig hebben we de kaart bij de hand. De TomTom wil ons weer over de snelweg in het binnenland sturen, maar wij willen over Highway 1 via de kust. We volgen de kaart en komen in een stad aan. Hier volgen we het bord naar Highway 1 totdat we twee kanten op kunnen. En wat blijkt, we kiezen natuurlijk de verkeerde kant. We rijden nog een stuk verder tot we bij een splitsing komen. Ja en nu? Links of rechts. Eerst gaan we rechts, maar dit is natuurlijk niet goed. Dus maar weer omdraaien en dan links. He, he we gaan eindelijk Highway 1 weer op. De TomTom snapt het nog steeds niet en wil ons steeds terugsturen. We komen bij een kampeerplaats en gaan hier maar even stoppen. Na een sigaretje proberen we de TomTom zo in te stellen dat hij het weer snapt. Na nog een foutmelding snapt hij het eindelijk. We kunnen weer op weg. We rijden weg van de kampeerplaats en zien spikes op de weg. Shit, moeten we hier overheen? We besluiten maar via de verkeerde kant de weg op te gaan, want hier zitten geen spikes. We willen namelijk geen lekke band riskeren.

We rijden verder via de kust, wat weer een erg mooie route is en we komen aan in Malibu. Nou, dit lijkt Beverly Hills wel. De meest grote en dure huizen zie je hier staan. De huizen aan de zee zien we niet eens, want hier zien we alleen een groot hek met een lange oprijlaan. Nog een klein stukje rijden en dan komen we aan in Santa Monica. We zien de beroemde pier met het reuzenrad al liggen.

Wanneer we Santa Monica inrijden, zien we een bord dat Ocean Avenue is afgesloten. Aan deze weg ligt ons hotel. Gelukkig zien we ook de datum en dit is pas in het weekend, dus we kunnen gewoon doorrijden. We komen bij ons hotel en checken in. Hierna gaan we natuurlijk naar het strand. We lopen een uurtje over de boulevard en gaan dan naar de Santa Monica Pier. Ze hebben hier wat winkeltjes en een achtbaan en reuzenrad. Voor het eten gaan we dit keer naar de Mexicaan. Dit hebben we nog niet gegeten hier. Het is erg lekker, maar wel weer erg veel. Na het eten gaan we nog een paar souvenirtjes kopen en daarna met een kop thee op een bankje zitten om te genieten van de zonsondergang.

Nu nog onze koffers goed inpakken zodat we er morgen weer klaar voor zijn om naar huis te gaan.

Nieuwe Ontmoetingen

Ja, ik snap dat je denkt dat er heel wat aan de hand is als je de titel leest van deze blog. Nee, geen mannen hoor. Wel een vrouw. Oeps… nee hoor ik ben niet ineens omgeturnd. Wel heb ik inderdaad via de mail iemand ontmoet waarmee de meest geweldige conversatie tot stand is gekomen. Ongelooflijk. Een soort van Soul Mate is opgestaan. Nou natuurlijk bestond ze altijd wel maar eerst nu hebben onze paden zich gekruist. Het is reuze grappig om te lezen wat ze allemaal schrijft. Ik ga er niet teveel over uitwijden  want ik wil haar hier niet portretteren als een herkenbaar persoon want dat zou niet verstandig zijn. Het leuke er aan is dat ze van mijn eigen leeftijd is terwijl ik altijd heb geroepen dat ik niks kan met mensen van mijn leeftijd want ze zijn zo “belegen”. Ja, je moet het maar durven zeggen. Ik bedoel het ook niet beledigend maar ik denk dat het komt omdat ik nog volop in het arbeidsproces zit en daar werk met mensen die allemaal jonger zijn dan ik. Dat maakt dat je hele andere invalshoeken hebt. Ik geniet daar oprecht van. Helaas is dit allemaal afgelopen per 1 oktober a.s. maar ik ben er zeker van dat er iets voor in de plaats zal komen waar ik mezelf ook in kan vinden. Heb diverse sollicitaties lopen maar ben bang dat ik met mijn 60 jaar niet echt meer in de markt lig. Het nieuwe zal dus van een geheel andere kant moeten komen en ik voel het al een beetje kriebelen daar achter in mijn hoofd. Het brengt nieuwe kansen. Nieuwe perspectieven.  De tijd zal het leren maar ik maak me nu nog geen zorgen.  Ik houd jullie via de blog op de hoogte.

Time flies

Ongelooflijk, mijn laatste blog schreef ik op 7 januari en inmiddels zijn er dus 14 dagen verstreken. De tijd vliegt door.

Afgelopen dinsdag vierde ik mijn verjaardag. Het was een bijzondere verjaardag want het kroonjaar 60 diende zich aan.

Wat een leuke dag was het. Op kantoor hadden ze overdadig mijn bureau en alles er omheen versierd en kreeg ik een prachtige bos bloemen. Ik had besloten mijn verjaardag niet thuis te willen vieren maar had gereserveerd in Zandfoort aan de Eem in Amersfoort voor een lekker turks buffet en daarna gezellig meequizzen met de vaste groepen. Nou de aankomst in het restaurant was een heel bijzondere. 200 ballonnen aan twee bogen en slingers overal. Placemats op tafel met mijn foto en feestmutsen voor alle gasten. De kinderen hadden zichzelf overtroffen. Fantastisch. Ze hadden een taart laten maken met 60 jaar en mijn naam er op en we kregen koffie of thee en een drankje en dat betaalden zij allemaal. Als cadeau kreeg ik een tafelmodel vriezer met vier laden waar ik heel blij mee ben want het vriesvakje in de koelkast is echt te klein voor een leuk voorraadje vlees, brood, ijs etc. Ik ben dus verwend.

Het quizzen leverde veel hilariteit op en na afloop had ik wel het idee dat iedereen had genoten. Echt een heerlijke verjaardag.

Dankjewel kids en ex man met vriendin.