Author: Sipke Smeekes

7 januari 2010

Als ik dit type, verbaast het me weer dat er sinds de millenniumwisseling al tien jaar zijn verstreken. Echt ongelooflijk. En het grappige is dat waar men dacht dat het jaar 2000 ons heel veel problemen zou opleveren met computers en andere apparaten, gebeurde dat niet. Maar nu geeft het jaartal 2010 ineens wel problemen. met pinpassen, de apparaten die staatsloten genereren etc. Beetje komisch wel vind ik.

Maar goed. We hebben de feestmaand december weer achter de rug en ik moet zeggen het was een reuze gezellige maand. Met als klaptstuk een heerlijk en fantastisch georganiseerd kerstdiner bij Sipke en Catharina thuis. Wat hadden ze het prachtig voor elkaar. De tafel was een feest om te zien.

Daarna, kwam de oudjaarsavond die Wouter en ik samen voor de tv hebben uitgezeten in mijn nieuwe kleine maar o zo knusse huis. We hebben genoten van de oudejaarsconference van Guido Weijers. Nooit eerder gezien maar vreselijk gelachen.

En toen, ja toen was het jar om en kwam er een nieuw jaar waarin ik al bijna direct voor controle naar het AVL moest. 5  Januari. Het is altijd zo’n nerveus moment. Maar gelukkig was alles o.k.

Thuis wachtte kleine man Jaymie op me want zijn papa en mama waren een paar dagen weg en oma mocht op hem passen. We hebben samen heerlijke dagen gehad. Het is een schat dat jongetje. Ik zal hem missen. Het zal nu weer stil zijn thuis.

Nu kijken we dus vooruit naar een heel nieuw jaar. Een jaar waarin ik (hopelijk) 60 jaar mag worden en waarin er heel wat gaat veranderen in de werkkring. Of eigenlijK: de werkkring houdt op te bestaan en het wordt nu dus zoeken naar een andere baan. En tja, wie wil nog een oma van 60 jaar? Maar toch, ik ga het gewoon proberen en wie weet wat voor moois er weer uitrolt. 12 jaar Hewlett Packard was een bijzondere, prachtige ervaring en ik ben er dankbaar voor.

Nu weer een volgende stap. We gaan ervoor.

En ja, zo hebben we Sinterklaas weer achter de rug en was het een reuze gezellige avond. De hele familie weer bijeen en met leuke opdrachten en leuke cadeaus. Tim had ons allemaal uitgenodigd bij hem thuis en met de gezellig brandende open haard was het een echte winteravond. De verrassing kwam aan het slot: voor alle kinderen had ik een kraslot gekocht en Maike won zowaar 1000 euro. Wat een heerlijk extra cadeautje. Fijn om leuke dingen mee te doen.

De volgende dag was een akelige regenachtige zondag maar met het bezoek van vriendin Josee werd het een reueze gezellige middag. We hebben wat afgekletst en zelfs een heerlijke wandeling gemaakt van ruim een uur. Ik kon haar ervan overtuigen dat de handtas dit keer echt niet mee hoefde. Het kostte veel moeite maar ze begreep uiteindelijk ook wel dat je op een zandpad niets kunt met een handtas. Alleen maar ballast 😉 En nu zijn we in afwachting van de meubels van Sipke en Catharina. Ik vind het reuze spannend, laat staan wat ze zelf vinden. Tijden geleden besteld weet je misschien nog nauwelijks hoe het er uit ziet. Wat heerlijk om een hele nieuwe inrichting te krijgen. Doordat ze straks een hele grote eettafel hebben, vonden ze dat ze dit jaar mooi iedereen bij hen konden uitnodigen voor het kerstdiner. Wat gezellig! Op deze manier wordt de maand december, waar ik eigenlijk altijd een beetje een hekel aan had, een reuze knusse maand. Wel een drukke maand overigens. Aanstaande zaterdag wordt vriendin Hanneke 40. Op naar Oldenzaal dus. Volgende week zaterdag wordt Sipke 35. Weer feest. En dan is het dus al kerst.

Daar tussendoor komt dan nog het verhuizen naar de Dependance.

Een spannende maand dit jaar. Maar… we maken er wat van..

De beeldschermtachograaf zegt dat ik nu (ja nu) een micropauze moet nemen van 30 seconden. Dat lukt natuurlijk niet als je een stukje wilt schrijven op de website in je blog.Toch als ik het zo bekijk had ik het beter wel kunnen doen want van de drie zinnen zijn er ongeveer tien woorden fout en die moet je dus verbeteren. Dit betekent gewoon dat je aan een pauze toe bent.

Ik hoor verschillende mensen denken: een beeldschermtachograaf? Ja hoor. Net zo goed als u straks een kastje in de auto krijgt om te zien hoeveel kilometers u rijdt heb ik een beeldschermtachograaf om te zien hoeveel uur ik al achter(voor) het beeldscherm zit.Ik heb dus nu de tijd overschreden en een boze tachograaf meldt dat ik micropauze moet nemen. tja. daat gaat dus even niet. Ik zal hem straks geruststellen en lekker even koffie gaan drinken.

Nee hoor, ik werk niet bij een bedrijf wat mij van minuut tot minuut in de gaten houdt. Ik heb zelf gekozen voor het installeren van de beeldschermtachograaf. Het is een mogelijkheid die het bedrijf biedt om jezelf rsi en andere ongemakken te besparen. Het is reuze handig als je je er aan houdt.

Dat is wat anders straks met uw kilometer kastje. U bent verplicht het te nemen.

Wees op uw hoede! big brother is watching you! 😉

a en dan heeft de webbeheerder zomaar de website aangepast en moet je weer helemaal opnieuw je weg zien te vinden. Andere loginnaam ander password.. uhh.. wat was het ook alweer? Maar goed, de grijsblauwe uitstraling van de nieuwe homepage heeft ook wel weer wat.

Wat ook even moet wennen is het feit dat ik ga verhuizen. In december pak ik mijn hele boeltje op en ga een deurtje verder zogezegd. Althans…. dat was de bedoeling. Liefs heeft nu ineens weer andere gedachten en denkt dat hijzelf maar een deurtje verder moet. Dit was al tientallen keren voorgesteld maar niet geaccepteerd. Nu dan lijkt het licht ineens te gaan schijnen en is het toch “wel een idee”.?!!

Was ik verdorie net een beetje aan het idee gewend om danig in te krimpen (spullen wegdoen enzo), dierbare dingen te houden en mee te nemen en ook het grote huis toch nog leefbaar houden voor hem.

Komt er ineens weer zoiets tussendoor fietsen.

Ik zou bijna een survey gaan houden hier op de website zo van:

Ja–> je verhuist

Nee–> je blijft in het grote huis.

Wie het weet mag het zeggen.