Vakantie periode komkommertijd?

Nou, ik weet niet waar de uitdrukking precies vandaan komt maar het zal wel te maken hebben met het feit dat de komkommers in deze tijd rijp zijn want het is natuurlijk absurd om ons te willen laten geloven dat er tijdens de vakantieperiode niets gebeurt in ons land.

Laat ik het in ieder geval dicht bij huis houden en een vertellen wat er bij ons allemaal zoal plaatsvindt.

Allereerst gingen Wouter en ik een week op vakantie en “pasten” Maike en Thierry samen met klein Jay op ons huis, onze tuin en onze dieren. Terwijl wij genoten van een rondreis van 2300 km door Duitsland (Potsdam, Rügen, Usedom, Greifswald, Varel, Buttforde, Rauderfeh,Harlingen, Vlieland) kampten zij met een mannetje wat waarschijnlijk ziek was van de vaccinaties die hij kort daarvoor had gehad. Omdat dat veel van hun tijd in beslag nam zijn Wouter en ik een dag eerder teruggekomen en hebben we zondag op Jaymie gepast zodat T&M een dagje voor zichzelf hadden.

De week daarna waren ze weer in hun eigen huis in Hoogland en ging het gelukkig beter met hem. Ze konden dus beginnen aan de “grote tuinklus”.

Wij waren inmiddels begonnen aan de metamorfose van de studeerkamer van Wouter door een hele Billy boekenwand te plaatsen en een Bear chair waardoor er nu een hele andere kamer is ontstaan.

Daar tussendoor hebben we nog een dagje Castricum meegepikt en brachten een bezoek aan zus Tiny in Alkmaar. Ook weer gezellig.

De Dependance intussen heeft vele bezoekers gehad en nog steeds zijn er enthousiastelingen die graag een weekendje/weekje komen. Het brengt veel gezelligheid met zich mee.

Hoezo dus Komkommertijd?

Familienieuws

en zo zijn we alweer weken verder en is onze kleine man bijna 4 weken. Hij krijgt borstvoeding van zijn moeder en is al gegroeid tot 4110 gram. Het is ongelooflijk zo eigen als zo’n klein mannetje voelt. Zo al helemaal bij de familie hoort. Niet meer weg te denken. Alsof hij er altijd al was.

Thierry en Maike zijn heerlijke ouders. Ik hoop dat hij mag opgroeien in een warme en liefhebbende omgeving. Het is de basis voor je latere leven.

Als ik mijn eigen drie jongens zie dan ben ik zo trots op ze. Ze hebben allemaal hun specifieke eigenschappen. Staan allemaal goed in het leven en hebben het ook goed. Het is duidelijk wat liefde met een mens doet. Het maakt je buigzamer, flexibeler dus voor alles wat er op je pad komt. Omdat je weet dat er toch altijd wel iemand is die achter je staat op welk moment dan ook.

Dat wens ik ook kleine Jaymie toe.

En dan de verbouwing van Tim zijn appartement. Het word prachtig. Hij werkt zich “tien slagen in de rondte” om het af te krijgen omdat zijn moeder zo dom is geweest om de dependance al per 22 mei te verhuren. toch geeft dat dan ook weer een stok achter de deur en kan hij de komende zomer lekker genieten in zijn mooie huis zonder dat hij nog allerlei klussen daar hoeft te doen.

Als je nieuwsgierig bent naar de vorderingen kijk dan eens  in het foto album bij “Mozartweg”.

En dan Sipke. Hij gaat eind mei begin juni mee als begeleider voor de wielrenners die de Alpe d”HuZes”. Zelf gaat hij minstens 1x naar boven.

Wat een kanjer he.


 

150 kanjers en 150 teams gaan op 4-6-2009 minstens 6 keer de Alpe d’Huez op voor een Goed, Gelukkig en Gezond leven met kanker!

Alpe d’HuZes is het wielerevenement waarbij de deelnemers individueel of in teamverband minimaal zes maal op één dag de Alpe d’Huez beklimmen. Niet zomaar, maar om geld op te halen voor het Alpe d’HuZes onderzoeksfonds bij KWF Kankerbestrjiding.
De eerste editie van de actie in 2006 zorgde al voor een opbrengst van ruim 370.000 euro. In 2007 fietsen we meer dan 1 miljoen euro bij elkaar. In 2008 werd het recordbedrag van ruim 3,6 miljoen euro opgehaald.
De Stichting Alpe d’HuZes hanteert een strikt anti-strijkstokbeleid: alle giften gaan voor 100% naar ons onderzoeksfonds. Afgelopen jaren werd met dit geld het onderzoeks- en revalidatieprogramma A-CaRe gestart, waarmee kankerpatiënten beter en sneller kunnen herstellen. Een belangrijk en uniek onderzoek dat revalidatie voor alle kankerpatiënten binnen handbereik moet brengen. Want onze missie is:  Anderen faciliteren en inspireren om Goed, Gezond en Gelukkig te kunnen leven met kanker.

Opgeven is geen optie!

 

=========================================================================

Jaymie Casper Christiaan

En toen was hij er eindelijk.

Wat een werk heeft Maike er voor moeten verrichten zeg. Van woensdagnacht 1 uur tot zaterdagmorgen 10.57 met weeen en nauwelijks ontsluiting. Geen klacht gehoord. Wat een bikkel toch.

En wat een mooi mannetje heeft ze afgeleverd. Wat een mooie kleine Smeekes is het geworden.

Voel me een reuze trotse oma en natuurlijk ook trotse moeder (van Thierry) want ook voor het eerst papa zijn is een ongelooflijke gewaarwording en er komt heel veel op je af.

Gisteren ook de opa gefeliciteerd en met een schok besef je dan dat deze kleine man “bloed van ons bloed is”.

Een geboorte is en blijft een wonder.

 


Vandaag is hij vier dagen oud en dus de dag van de “babyblues”.  Heb het even opgezocht op internet en dit is wat er dan kan gebeuren. (maar hoeft niet natuurlijk)

Twee tot drie dagen na de bevalling kun je last krijgen van kraamtranen, de ‘baby blues’. Dat kan enkele uren duren, maar ook gerust een week. Ook kun je pas na twee weken overvallen worden door de baby blues. Niets om je ongerust over te maken. Bijna iedere mama heeft hier last van en het is niets om je voor te schamen of zorgen om te maken.

Oorzaak
Kraamtranen ontstaan door de grote veranderingen die je lichaam doormaken in korte tijd. Je hormonen zijn na de bevalling helemaal in de war en het duurt even voordat je weer in balans bent. Je gierende hormonen in combinatie met slaapgebrek, de bevalling, melkproductie, twijfel, overgevoeligheid en faalangst zijn er de oorzaak van dat je het even niet meer ziet zitten.

Symptomen
De symptomen van kraamtranen verschillen natuurlijk van vrouw tot vrouw, maar de meest voorkomende zijn:

  • onverklaarbare huilbuien
  • slapeloosheid
  • negatieve gedachten
  • wisseling van humeur
  • het gevoel de grote verantwoordelijkheid van een baby niet aankunnen
  • verdrietig zijn
  • prikkelbaar
  • overgevoelig

Hoe ga je er mee om?
Het is goed om je te realiseren dat de baby blues in de meeste gevallen twee tot drie dagen duurt. Accepteer het en laat het over je heenkomen. Zie het als een onvermijdelijke periode waar je door heen moet. Laat je lekker verwennen en rust zo veel mogelijk uit. Ontspanningsoefeningen geven je rust en laten de stress uit je lijf lopen. Daarnaast is het ook belangrijk dat je met anderen blijft praten en niet alleen over de baby. Laat die lekkende borsten en hechtingen soms even voor wat ze zijn. Relativeer je sombere gevoelens en bedenk dat het vanzelf overgaat en dat iedere mama hier door heen is gegaan. Na die bevalling kun je dit ook aan!

 


viond dat ik het toch even op moest schrijven. Het is een belangrijk onderdeel van de kraamtijd en sommige vrouwen weten niet wat hen overkomt.

Gelukkig zijn we er qua informatie veel op vooruit gegaan en kun je alles op internet vinden.

Bloody nervous

Vanochtend belde Thierry om te zeggen dat de weeen waren begonnen om 1 uur die nacht. De verloskundige had gezegd dat als er om ongeveer 10 uur niet meer ontsluiting zou zijn dan die 1 1/2 centimeter, dat ze dan naar het ziekenhuis zou moeten. En inderdaad… om half elf belde Thierry om te zeggen dat ze naar het ziekenhuis gingen. Goed een uur later belde hij om te zeggen dat ze de bevalling zouden gaan inleiden. Weer een uur later belde Maike vanuit de auto (!) om te zeggen dat ze weer onderweg waren naar huis omdat ze toch liever de natuur hun werk wilden laten doen……

Vreemd hoor. Dat in zo’n ziekenhuis de 1 zegt ja en de ander nee en haar vervolgens weer weg sturen. Getuigt ook niet echt van standvastigheid en goede communicatie.

Ik hoop dat ze geen verkeerde beslissing hebben genomen en dat de kleine man binnen nu en een paar uur toch gezond geboren mag worden en dat Maike het allemaal goed doorstaat.

De cadeautjes liggen klaar en ik sta in de startblokken om er naartoe te vliegen. Je wordt uiteindelijk maar 1 keer in je leven voor de 1ste keer oma..

Wachten, Wachten, Wachten

De baby heeft zich nog steeds niet laten zien en Maike is inmiddels 8 dagen over tijd. Vanochtend is ze “gestript” en ik als ouderwetse moeder wist niet wat dat was. Het schijnt de bevalling wat sneller op gang te brengen maar een uur geleden was er nog geen signaal dat de bevalling binnen afzienbaare tijd zou plaatsvinden.

Kun je nagaan. Als ik er al zo over denk. Hoe moet het Maike dan wel vergaan. Ze is enorm flink en ik vind haar een bikkel van de eerste orde.

wel hoop ik, dat als ze maar enigszins denken dat dingen niet gaan zoals het hoort te gaan dat ze dan adequate hulp inroepen.

We blijven dus nog even wachten………