Category: Gita’s Blog

Ja, ik snap dat je denkt dat er heel wat aan de hand is als je de titel leest van deze blog. Nee, geen mannen hoor. Wel een vrouw. Oeps… nee hoor ik ben niet ineens omgeturnd. Wel heb ik inderdaad via de mail iemand ontmoet waarmee de meest geweldige conversatie tot stand is gekomen. Ongelooflijk. Een soort van Soul Mate is opgestaan. Nou natuurlijk bestond ze altijd wel maar eerst nu hebben onze paden zich gekruist. Het is reuze grappig om te lezen wat ze allemaal schrijft. Ik ga er niet teveel over uitwijden  want ik wil haar hier niet portretteren als een herkenbaar persoon want dat zou niet verstandig zijn. Het leuke er aan is dat ze van mijn eigen leeftijd is terwijl ik altijd heb geroepen dat ik niks kan met mensen van mijn leeftijd want ze zijn zo “belegen”. Ja, je moet het maar durven zeggen. Ik bedoel het ook niet beledigend maar ik denk dat het komt omdat ik nog volop in het arbeidsproces zit en daar werk met mensen die allemaal jonger zijn dan ik. Dat maakt dat je hele andere invalshoeken hebt. Ik geniet daar oprecht van. Helaas is dit allemaal afgelopen per 1 oktober a.s. maar ik ben er zeker van dat er iets voor in de plaats zal komen waar ik mezelf ook in kan vinden. Heb diverse sollicitaties lopen maar ben bang dat ik met mijn 60 jaar niet echt meer in de markt lig. Het nieuwe zal dus van een geheel andere kant moeten komen en ik voel het al een beetje kriebelen daar achter in mijn hoofd. Het brengt nieuwe kansen. Nieuwe perspectieven.  De tijd zal het leren maar ik maak me nu nog geen zorgen.  Ik houd jullie via de blog op de hoogte.

Ongelooflijk, mijn laatste blog schreef ik op 7 januari en inmiddels zijn er dus 14 dagen verstreken. De tijd vliegt door.

Afgelopen dinsdag vierde ik mijn verjaardag. Het was een bijzondere verjaardag want het kroonjaar 60 diende zich aan.

Wat een leuke dag was het. Op kantoor hadden ze overdadig mijn bureau en alles er omheen versierd en kreeg ik een prachtige bos bloemen. Ik had besloten mijn verjaardag niet thuis te willen vieren maar had gereserveerd in Zandfoort aan de Eem in Amersfoort voor een lekker turks buffet en daarna gezellig meequizzen met de vaste groepen. Nou de aankomst in het restaurant was een heel bijzondere. 200 ballonnen aan twee bogen en slingers overal. Placemats op tafel met mijn foto en feestmutsen voor alle gasten. De kinderen hadden zichzelf overtroffen. Fantastisch. Ze hadden een taart laten maken met 60 jaar en mijn naam er op en we kregen koffie of thee en een drankje en dat betaalden zij allemaal. Als cadeau kreeg ik een tafelmodel vriezer met vier laden waar ik heel blij mee ben want het vriesvakje in de koelkast is echt te klein voor een leuk voorraadje vlees, brood, ijs etc. Ik ben dus verwend.

Het quizzen leverde veel hilariteit op en na afloop had ik wel het idee dat iedereen had genoten. Echt een heerlijke verjaardag.

Dankjewel kids en ex man met vriendin.

7 januari 2010

Als ik dit type, verbaast het me weer dat er sinds de millenniumwisseling al tien jaar zijn verstreken. Echt ongelooflijk. En het grappige is dat waar men dacht dat het jaar 2000 ons heel veel problemen zou opleveren met computers en andere apparaten, gebeurde dat niet. Maar nu geeft het jaartal 2010 ineens wel problemen. met pinpassen, de apparaten die staatsloten genereren etc. Beetje komisch wel vind ik.

Maar goed. We hebben de feestmaand december weer achter de rug en ik moet zeggen het was een reuze gezellige maand. Met als klaptstuk een heerlijk en fantastisch georganiseerd kerstdiner bij Sipke en Catharina thuis. Wat hadden ze het prachtig voor elkaar. De tafel was een feest om te zien.

Daarna, kwam de oudjaarsavond die Wouter en ik samen voor de tv hebben uitgezeten in mijn nieuwe kleine maar o zo knusse huis. We hebben genoten van de oudejaarsconference van Guido Weijers. Nooit eerder gezien maar vreselijk gelachen.

En toen, ja toen was het jar om en kwam er een nieuw jaar waarin ik al bijna direct voor controle naar het AVL moest. 5  Januari. Het is altijd zo’n nerveus moment. Maar gelukkig was alles o.k.

Thuis wachtte kleine man Jaymie op me want zijn papa en mama waren een paar dagen weg en oma mocht op hem passen. We hebben samen heerlijke dagen gehad. Het is een schat dat jongetje. Ik zal hem missen. Het zal nu weer stil zijn thuis.

Nu kijken we dus vooruit naar een heel nieuw jaar. Een jaar waarin ik (hopelijk) 60 jaar mag worden en waarin er heel wat gaat veranderen in de werkkring. Of eigenlijK: de werkkring houdt op te bestaan en het wordt nu dus zoeken naar een andere baan. En tja, wie wil nog een oma van 60 jaar? Maar toch, ik ga het gewoon proberen en wie weet wat voor moois er weer uitrolt. 12 jaar Hewlett Packard was een bijzondere, prachtige ervaring en ik ben er dankbaar voor.

Nu weer een volgende stap. We gaan ervoor.

En ja, zo hebben we Sinterklaas weer achter de rug en was het een reuze gezellige avond. De hele familie weer bijeen en met leuke opdrachten en leuke cadeaus. Tim had ons allemaal uitgenodigd bij hem thuis en met de gezellig brandende open haard was het een echte winteravond. De verrassing kwam aan het slot: voor alle kinderen had ik een kraslot gekocht en Maike won zowaar 1000 euro. Wat een heerlijk extra cadeautje. Fijn om leuke dingen mee te doen.

De volgende dag was een akelige regenachtige zondag maar met het bezoek van vriendin Josee werd het een reueze gezellige middag. We hebben wat afgekletst en zelfs een heerlijke wandeling gemaakt van ruim een uur. Ik kon haar ervan overtuigen dat de handtas dit keer echt niet mee hoefde. Het kostte veel moeite maar ze begreep uiteindelijk ook wel dat je op een zandpad niets kunt met een handtas. Alleen maar ballast 😉 En nu zijn we in afwachting van de meubels van Sipke en Catharina. Ik vind het reuze spannend, laat staan wat ze zelf vinden. Tijden geleden besteld weet je misschien nog nauwelijks hoe het er uit ziet. Wat heerlijk om een hele nieuwe inrichting te krijgen. Doordat ze straks een hele grote eettafel hebben, vonden ze dat ze dit jaar mooi iedereen bij hen konden uitnodigen voor het kerstdiner. Wat gezellig! Op deze manier wordt de maand december, waar ik eigenlijk altijd een beetje een hekel aan had, een reuze knusse maand. Wel een drukke maand overigens. Aanstaande zaterdag wordt vriendin Hanneke 40. Op naar Oldenzaal dus. Volgende week zaterdag wordt Sipke 35. Weer feest. En dan is het dus al kerst.

Daar tussendoor komt dan nog het verhuizen naar de Dependance.

Een spannende maand dit jaar. Maar… we maken er wat van..

De beeldschermtachograaf zegt dat ik nu (ja nu) een micropauze moet nemen van 30 seconden. Dat lukt natuurlijk niet als je een stukje wilt schrijven op de website in je blog.Toch als ik het zo bekijk had ik het beter wel kunnen doen want van de drie zinnen zijn er ongeveer tien woorden fout en die moet je dus verbeteren. Dit betekent gewoon dat je aan een pauze toe bent.

Ik hoor verschillende mensen denken: een beeldschermtachograaf? Ja hoor. Net zo goed als u straks een kastje in de auto krijgt om te zien hoeveel kilometers u rijdt heb ik een beeldschermtachograaf om te zien hoeveel uur ik al achter(voor) het beeldscherm zit.Ik heb dus nu de tijd overschreden en een boze tachograaf meldt dat ik micropauze moet nemen. tja. daat gaat dus even niet. Ik zal hem straks geruststellen en lekker even koffie gaan drinken.

Nee hoor, ik werk niet bij een bedrijf wat mij van minuut tot minuut in de gaten houdt. Ik heb zelf gekozen voor het installeren van de beeldschermtachograaf. Het is een mogelijkheid die het bedrijf biedt om jezelf rsi en andere ongemakken te besparen. Het is reuze handig als je je er aan houdt.

Dat is wat anders straks met uw kilometer kastje. U bent verplicht het te nemen.

Wees op uw hoede! big brother is watching you! 😉